Tunes

2 worpen van 2009 halen het lijstje van 2010:

• Soulsavers - Broken: afwisseling tussen freaky stuff en piano riedels alla "closing time" met meestal Mark Lanegan er over heen. Blijft me bekoren.
• The Swell Season: Strictly Joy (Bonus Live CD): de wondermooie liedjes, de intensiteit tussen zijn en haar stem grijpen je naar de keel, brengen die haren omhoog en halen dat kiekenvel naar boven. (jammer dat ze in de AB niet hetzelfde niveau haalden).

En er zijn deuntjes uit 2010:

• Mark Lanegan - Live at Leeds: Bootleg van zijn optreden. 16 songs uit zijn carriere vanaf Screaming Trees. Rock afgewisseld met Rock en die stem natuurlijk. In 2011 wordt het alvast uitkijken naar de nieuwe Twilight Singers.
• Black Dub - Black Dub: misschien wel de grootste verrassing uit het lijstje. Bevreemdend bij een eerste luisterbeurt maar daarna groeiend en groeiend. Die stem van Trixie....Love Lives, Surely, ....
• Blood Red Shoes: Fire Like This: recht toe, recht aan, gitaar, drums. Live ook 2 keer bij de beteren.
• The Black Keys - Brothers: zoveel meer dan Next Girl. ronkende, wat "verouderde" sound die je bij je nekvel grijpt
• Black Mountain - Wilderness Heart: deze gaat gewoon verder waar de vorige stopte (zie lijstje 2009). Speedy harde stukken worden afgewisseld met intieme momenten, oorgasme was het woord dacht ik. Rollercoaster, Radiant Heart, ...
• Triggerfinger - All This Dancin' Around: Belgium's Finest, Hardest, Most Rocking, Band. Rauw, Hees, Teder zong een andere band, zij doen het. My Baby's Got a Gun, I'm coming for You, 
• The Chieftains ft Ry Cooder - San Patricio. De combinatie van het jaar ongetwijfeld. De soundtrack bij een iers department in een Mexicaanse oorlog brengt een prachtige afwisseling van traditional irish en wilde mexicaanse deuntjes.
• Pavlov's Dog: Echo & Boo: 35 jaar geleden na hun officiele tweede is de derde er en die trekt de lijn op een prachtige manier door, alsof het gisteren was. Die stem, die klank, die viool ... Angeline, Echo & Boo, We All Die Alone (en het dieptepunt Oh Suzannah)

en verder zijn er ook nog:

• Richard Thompson - Walking on a Wire (7 cd)
• Langhorne Slim - Be Set Free (ook 2009)
• BoDeans - Mr Sad Clown
• Eels - End Times
• The Gaslight Anthem - American Slang
• Peter Wolf - Midnight Souvenirs
• Steve Wynn & Miracle 3: Northern Aggression

Gig

De meest impressionante podiumdinges van 2010:

Richard Hawley @ Cactus @ Schouwburg
Blood Res Shoes @ AB in 't voorjaar en ook wel @ Zwerver in't najaar)
Pixies @ LottoArena
Pearl Jam @ Arras

Wilco @ LeffingeLeuren
Grinderman @ AB
Zomergasten van Tg Stan @ Schouwburg
Carolyn Wonderland @ Zwerver
Steve Wynn @ 4AD & Botanique
Triggerfinger @ 4AD

ook wel Soviet Grass @'t Poatersgat @ Klinkende Kroegen, Anne Clark @ Vooruit, Ben Harper @ Arras, Black Mountain @ Cactusfestival, Macy Gray @ Cactusfestival

Merry X-mas

Broekventen

Twee broekventen waren er. Wurre Wurre was de naam. Visuele humor annex slapstick hun ding.
Ze starten met een eerste thema, een tweede thema en een volgend thema. Ze spelen vliegtuigje, eenzaamnheid is alleen staan en een ander roepen, een mooi vogelscene en zo gaat het verder. Heel visueel, meestal flauw ook. Aburd? Nee niet echt. Speel dit stuk voor mijn petekindje en zijn klasgenoten en 't is ongetwijfeld een succes, maar val er mij niet mee lastig.

Quote

Ne gast van Bob Marley & the Wailers, ge weet wel,ne BMW chauffeur....

Dikke Tetten

"Dikke Tetten". Dat waren ze. De woorden die Arno 't meest in de mond nam tijdens zijn optreden in het MaZ. Soms gecombineerd met de term "geen". Maar hij was de goed bij de babbel. Vele verhaaltjes en duidingen tussen de nummers door. Een veeg uit de pan naar het salon-socialisme (zou de aanwezige schepen van cultuur het gehoord hebben en de boodschap verder dragen?), maar vooral veel licht aangebrande praat dus. "Er zijn meer vrouwen dan chinezen op deze wereld" was een andere leuke.

't was ook eens iets anders om 't optreden mee te maken vanuit een ander perspectief. Dat van degene die iets minder groot geschapen zijn, t.t.z., degene die vooral zicht hebben op de rug van de persoon die voor hen staat. De mooiste plaats aan de pa was helaas al ingenomen door een mede-tijdelijke-rolstoelpatient, dus had ik ook vooral zicht op de paardenstaarten  van het koppeltje voor mij.  De aandacht gaat dan wel automatisch iets meer naar de teksten van de liedjes en ik heb toch een paar keer meer moeten lachen met wat er gezongen werd dan anders.

Voor de rest was het een typsiche goeie Arno-show, met als uitblinkers vooral de tragere nummers eigenlijk "Lola etc", "Elle pense quand elle danse" (die tekst !) , ... "Je veux nager" was ook nog eens van de partij. Uitsmijters waren "oh la la" (de kozakken versie) en "Putain Putain". Bisnummers "Les yeux de ma mère" en "Les filles du bord de mer".  Zoals gezegd, een typische goeie Arno show, beetje voorspelbaar, maar wel goed.

Lekker

Sjampanje van het huis
Hapjes van geperste kop, pizza'tje van olijf, speciaal toastje
nog meer hapjes met schotse zalm, bouillabaisse en wortel

wit wijntje uit Castillia y Leon regio

Gemarineerde filet van heilbot, krokante & gekonfijte groentjes, krabsalade met boutargue met

Zeebaars, schelpdiertjes en een jus van bouillabaisse 

wit wijntje (chenin) uit de bourgogne

Nieroogkreeftje "Royale" en gelakt buikspek "Duke of Berkshire", groene appel   (Royale was hier cocos & curry)

Gebakken Sint Jakobsnootje, krokantje van konijn, prei en pruimen uit Agen  (dat konijntje !!!!!!!!!!!!)

Rode wijn

Reeboknootje met korst van zwarte peper, garnituur forestiere & witlof, warme pastei  

Kaaswagen met boerenkaasjes, grote stukken gekonfijt fruit in broodkorst (ne hele lekkere italiaan !)

Dessertwijn  ("als een marmelade van acacia met brokjes")

Enkele lekkernijen met fruit

Dessert van Chocolade

Thee'tje met single malt on the side

Voldaan en blijgezind naar huis.


Alleen mochten ze wel zeggen dat het er niet echt rolstoel-vriendelijk is, terwijl ik nog paar uur ervoor gebeld had om te vragen hoe het precies zat.... Beter gewoon met krukken gedaan.

A Wee Bit of Discontent

en de uitsmijter is fantastisch !

't altijd een beetje een avontuur

Reizen dus. Sommige zeggen "it's a state of mind", anderen zeggen "it's a state of soul", anderen houden het op fysiek gezeul. In elk geval, 't is en blijft een te beleven avontuur met onverwachte wendingen en gebeurtenissen.

Vorige week zaterdagochtend was het zover. Mijn weekje Fuerteventura zou beginnen. Beetje helaas, want ik had mijn gedachten gezet op een gecancelde trip naar het zuiden van Libie. Maar 't zou weekje zon en massatoerisme worden.

Vrijdagavond Taxi Snel gebeld en gereserveerd voor 4u30 zodanig dat ik de eerste trein van 4u50 naar Brussel kon nemen.  Helaas zijn die mannen niet zo snel ;(  Dan maar gekrabd en snel zelf naar het station gereden, auto geparkeerd en naar het perron gesneld. Net op tijd om op de juiste trein te hoppen. Makkelijke overstap in Brussel richting luchthaven. Tot mijn verbazing stopte die in Zaventem Centrum en niet op de luchthaven. "Onderhoudswerken".  Busje op en 5 minuten voor het sluiten van de check-in stond ik daar alleen de rij te vormen :)  Mooi op tijd dus :)

Voorspoedige vlucht tot we, tiens, tussenlanding in Las Palmas hadden, of beter, probeerden te hebben... "Iets" teveel wind en landing afgebroken en met zijn allen richting Fuerteventura waar de landing iets vlotter verliep. (de mensen voor Las Palmas kwamen via vlucht naar Tenerife, overnachting & woelige boottocht uiteindelijk toch ter plaatse).

Ons bustochtje naar 't zuiden van 't eiland liep zoals het hoorde... Check-in, bagage uitgooien, boekje en handdoek en richting zonnedek/zwembad voor nog een laatste uurtje zonnen alvorens de eerste regenbui. 's Zondags op verkenning. Resort naast resort naast hotel naast toeristenwinkelcentra, allemaal langs de kust. Uiteindelijk lag 6km verder, net voor de haven 't dorpje Morro Jable. Een spaanse enclave zowaar in deze duitse omgeving. Een plaatsje met leuke pleintjes en zowaar echte tapa-bars. Een gezellig middagje onder lokalen, gezellig tetterend over de komende Barcelona - Madrid match. Langs het strand terug richting hotel gewandeld, langsheen de naakte mensen die hier en daar liepen/stonden/lagen. (Nee Koop, niet altijd even appetijtelijk zicht). Net op tijd in het hotel voor een tweede regenbui. Iets heviger dan de eerste.

Maandagnamiddag gingen de sluizen dan goed open, met bijhorende lichtshow en rondvliegende stoelen, tafels, .... 's anderendaags bleek het eiland nogal last te hebben van verperde of weggespoelde wegen. Als 't zonnetje schijnt brandt ze, er blijft veel wind en na de middag komen de wolken. Het stramien is duidelijk.

Op woensdag een "local" tour gedaan. Op bezoek bij lokale tomatenkweker, geitenkweker en kaasmaker (ambachtelijk en lekker), aloe vera kwekerij en afgeleide producten. Het waren korte en leuke onderbrekingen in het dorre vulkanische landschap.

Op vrijdag dan een tour door het zuiderse natuurpark. nu ja, beschermd gebied. Mooi zicht op de westerse stranden. Een bezoek aan de intrigerende Villa Winter , aan de kleinste vuurtoren van Europa, maar mooiste was toch de ruwe kust en golven :)

Zaterdag zou de terugreis zijn. Gelukkig waren er nogal wat spaanse luchtverkeersleiders "ziek" waardoor we een extra dagje (veel zon !) mochten blijven. Heerlijk !

's Zondags zou de bus ons dan om 9u30 komen halen (was uiteindelijk 10u10). Twee uur later waren we na een rondrit langs verscheidene andere hotels op de luchthaven. Check-in verliep heel vlot. Alles op tijd en schema.... Helaas. Gelukkig maar uurtje moeten wachten op het vliegtuig en gelukkig was er nog een behulpzame bruggeling die me van Zaventem naar huis bracht :p

Triggerhappy

Happy Happy Happy waren we na 't concert van Triggerfinger in de 4AD. Rauwe harde "Blues". Kopstoot na kopstoot, nummer na nummer. Van de nieuwe cd bleven vooral 'All This Dancing Around' & "My Baby's Got a Gun" hangen. Het een al harder, het ander al intenser en fluisterend. Wat een trio !

Boek ze alvast op uw festival deze zomer zou ik zeggen :)

Wynn (2)

Even kort: De tweede Steve Wynn & Miracle 3 show die week, in Botanique was intenser en wilder dan die in de 4AD, helaas was de klank niet zo goed als in Diksmuide. Er waren zelfs paar nummers die mij redelijk ongekend in de oren klonken. Misschien moet ik stoppen met naar die bootlegs te luisteren en weer eens de cd's op de draaitafel gooien.

Hoogtepunten: John Coltrane Stereo blues & Bullet With My Name On It

Wynn (1)

Het was alweer een jaar of 2 geleden, maar gister was het eindelijk weer zover: Steve Wynn & The Miracle 3 zijn in het land ! Veruit de bende die ik het meest gezien heb. Soms meerdere keren op dezelfde tour, om niet te zeggen 2 dagen mekaar. Waarom? Omdat ze goed zijn live en omdat er de nodige variatie is van concert tot concert.

Nu zijn ze hier om de nieuwe CD voor te stellen. Aangenaam stevig ding dat alsmaar groeit. De zang live, klinkt zoals op de CD (ietwat eigenaardig) maar voor de rest is alles er. Een stevig doormeppende Linda op drums (dat jaguar toptje grrrr), Jason Victor die soleert alsof het een lieve lust...

Hoogtepunten: No One Ever Drowns, Death Valley Rain, Amphetamine (even schrikken, na amper een uur al beginnen met de bissen, maar dat werd ruimschoots rechtgezet). Eerste bisronde eindigde met Halloween (Wat een versie!) en Days of Wine and Roses. Daarna volgde nog een tweede ronde van Steve solo.

Alles samen weer 1u45 genieten van begin tot eind. Morgen in de bota en hopelijk is het publiek dan uit zijn maandagse slaap (enkel bij de bissen kwam het helemaal los).

Anne Clark

Geweldig avondje gisteravond in de Vooruit !  Na een prachtige instrumental, begon het concert meteen met 'Killing Time'. Belachlijk was wel dat de meneer van de PA de schuiver van haar micro pas halverwege het nummer vond.  Na nog een klassieker was het tijd voor rustiger en nieuwer werk. Mooi en net toen dreigde weg te zakken werk 'Heaven' ingezet. Een serieus gewijzigde versie dan de plaatversie, maar daar komen we dan ook voor. Van dan af werd het tempo geregeld de hoogte in gejaagd en viel het op hoe "breed" en "monumentaal" de muziek wel klonk, niet in het minst te danken aan de cellist (electrische cello natuurlijk). Na een spetterend 'Our Darkness' (wat een gejam van de gitarist en keyboard speler !) en het prachtige 'Full Moon' was het tijd voor de bissen, met het korte en snelle 'Sleeper in Metropolis' in de tweede bisronde als orgelpunt. 1h45 pure fun !



Daarvoor moch Luna Twist openen. Het begin hebben gemist omdat de rij nogal lang was en we dan maar een lekkere Grimbergen van't vat prefereerden in 't Vooruit Kaffee. 'Look Out' werd gespeeld kort nadat we binnenkwamen. Stevige versie, al kwam Alain Tant's puberale podium act nogal zielig over. Maar klinken deed het ! Geldt eigenlijk ook voor de rest van de set. Afgewerkte sound, maar echt overkomen deed het niet helemaal. 'African Time' werd als slotnummer lang uitgesponnen, maar Blanchart liet zich volledig gaan :p

Beeld van de avond blijft toch hoe cool/koel Anne Clark voor het scherm van voor het drumstel stond (iemand idee wat daar het nut van is?) met opgegeven hoofd terwijl de rest van de band ongelooflijk aan het freaken was. Yeah !
 

Black Keys

Een van de cd's van het voorjaar voor mij was "Brothers" van The Black Keys. Zonder nadenken had ik dan ook een ticket gekocht toen ik wist dat ze naar de AB kwamen.

Helemaal ongelijk had ik niet. Het duo werkte zich met superleuke riffen en stevig drumwerk doorheen de set. Vuiler dan Blood Red Shoes, muzikaler dan Black Box Revelation, iets minder bluesy dan op plaat. Rondom mij en met mij werd er duchtig op meegeknikt, de ene keer al wat heviger dan de ander. Halverwege de set kwamen een toetsenist en bassist het tweetal vervoegen, maar veel brachten die m.i. niet bij.  Afgesloten werd er weer met zijn tweetjes. De ene al wat meer badend in het zweet dan de andere....

Het was een goed optreden, maar de verwachte explosie, de kick-in-the-ass bleef uit.

Zoek de 7 verschillen

1967:


1992:


1995:

Oh Carolina

Gister was het feest voor de medewerkers van LL. Wat Cava, wat hapjes, wat cava, wat cava en wat muziek.  Maar wat voor muziek !

 Carolyn Wonderland was de naam en het optreden (als voorprogramma) veel te kort. Een stem die naar Janis Joplin neigt, gezeten op een stoeltje, de enige prachtige gitaarriff na de andere losjes uit de pols toverend....  geflankeerd door toetsenist & percussionist. Steengoeie covers van Janis (what good can drinking do) en Bob D, afgewisseld met eigen werk (denk ik toch). Haar gezichtexpressie en hoe ze opgaat in de nummers die ze brengt. Zalig !
Bluesrock zoals we het graag hebben.

Maandag met zijn allen naar de Bananapeel zou ik zeggen, tenzij je meegaat naar The Black Keys natuurlijk :)



(check ook Miss Understood)

Daarna was het tijd voor Carolina Chocolate Drops. Een 3tal die met viool, gitaar, banjo en euh fles Country-achtige zwarte muziek brengt. Meeslepend bij momenten (enorme response van het publiek), maar ik was nog iets teveel onder de indruk van het voorprogramma om er in mee te gaan.

Er zijn zo van die dagen

En gister was er ze ene. Toen Gijs vorige zomer verongelukt was, speelden ze een accoustische versie van "Time of Your Life" van Green Day tijdens de mis. Een herinnering die blijven hangen is.

Gister was er de "sluitingsavond" van de cantine waar we regelmatig samen aan de toog stonden.

's Ochtends hoorde ik op StuBru voor het eerst sinds lang dat nummer nog eens...

De rest van dag dwaalden mijn gedachten weer regelmatig af.....

Boring At The Sea

Vervelend was het geenszins gisterenavond in De Zwerver. Blood Red Shoes speelden ten dans en deden dat alweer met verve. Stevige Rock 'n' Roll, goeie samenzang en het betere werk met de lichtjes. Party time dus en dat op een zondagavond....

'Boring At The Sea', 'Say Something, Say Anything', 'I Wish I Was Someone Better' en 'Heartsink' maakten deel uit van de denderende trein die doorheen de zal schoot. Heerlijk !

Not Bruges Central

In het ... euh ... kader van Brugge Centraal is er ook "This is not Bruges Centraal" waar deel jongeren een installatie in een container brengen. Sommige hebben een hoog WTF gehalte, maar anderen vond ik aangenaam:
- 'I Live Here' van Karel Verhoeven: vluchteling en bananendozen met grappig veiligheidsfilmpje als in vliegtuig. 't filmpje maakt de voorstelling eigenlijk
- 'Public Paintings' van Tom Poelmans: meer druk dan schilderkunst, maar mooie kleuren en patronencombinaties

- "The Curious Shadow' van Sandy Claes & Daan Wampers: Ietwat vreemd want je wordt gefilmd en geprojecteerd maar er lijkt ook ander volk aanwezig te zijn. Curieus...
- "Still We Live Between Concrete Walls" van Nele Fack & Stijn Deprez: ietwat in het verlengde van Dj's vs Vj's. Een wolkenkrabberlandschap wordt "bewerkt" met licht, stralen, projecties & muziek.

In het passeren ben ik ook eens binnnengesprongen in de AbsoluteArtGallery op den Dijver waar, echt niet Brugge Centraal gewijs, Karel Meersman zijn cartoons tentoon stelt. Echte mooie en grappige werken ivm de olieramp in de Golf van Mexico, Belgische politiek, beroemde mensen (arno, clint eastwood, Kowlier, ...)

Roby Lakatos

Het blaadje ligt al een tijdje op mijn salontafel. Roby Lakatos, "zigeunerviolist, ... uitmuntend klassiek violist, ... avontuurlijk jazzimprovisator, ... bevlogen vertolker van opzwepende, onstuimige volksmuziek."  Vandaag was ik aan het twijfelen of ik ging gaan. Druilerig weer was niet ideaal om "This is Not Bruges Central" te bezoeken, en dan kwam er nog het juiste duwtje in de juiste richting (kudos to Kimm).

Wat volgde was een heel divers concert genaamd "The Devil's Fiddler". Stukken klinklare muzak met hoog André Rieu gehalte werden afgewisseld met fantastische jazzy intermezzo's. De show werd echter gestolen door Frantisek Janoskade pianist. Wat die uit zijn piano haalde was een lust voor het oor en overtrof met verve de vioolpassages.

Het was zowiezo een eigenaardige verschijning. Alle muzikanten hadden precies een pak aan dat een paar maten te groot was, dat van de gitarist was dan nog in zo'n blinkende en glanzende stof.... Lakatos himself had dan nog een lederen broek aan met een das bezet met van die zilveren glinsterdingen... Het oog kon ook duidelijk "genieten" of was het al Halloween....

Naar het einde toe werden er paar vioolklassiekers gebracht die het ouwere publiek vlot meesleepten, maar mocht ik de duivel zijn, dan stuurde ik die violist terug naar boven. De pianist mag blijven :p

Gelukkig

"Gelukkig" is de naam van de laatste show van de Schedelgeboorten. Helemaal gelukkig werd ik er jammer genoeg niet van. Daarvoor zaten er iets teveel open deuren in en was de show iets teveel een samenraapsel van muziekjes: een "kleinkunst" nummer, eentje reggae, eentje ska, eentje caribisch, eentje flamenco, ...

let wel, het flamenco nummer is hilarisch goed, de wederkerende variant van "De boom staat op de bergen" ook, er zitten leuke woordspelingen in, hun kledij is echt lachwekkend. Tijdens "het ventje is ziek" verlaat er een al "brakend" het podium en de rest volgt één voor één bezorgd. Beetje doorzichig, maar het werkt wel.


Maar als geheel vond ik het wat minder. Teveel verwend zeker?

Karl Bartos

Zaterdag was de eerste Bahnhof Berlin avond in 't concertgebouw. "Iets" van BruggeCentraal &  Cactus. Thema van de avond was "VJ's vs DJ's".  Een hele stap voor mij die electro(nica)

Ik heb de 3de set van de "voorprogramma's" gezien. Maar dan wat minimalistisch gebliep en geblop met een projectie van een "storingslijn"... Not my cup of tea.

De hoofdvogel was wel stukken aangenamer. Karl Bartos, ex-Kraftwerk, toch wel een pionier in het genre, bracht een zo goed als volledige Kraftwerk set (hoorde ik ook niet wat Daftpunk) met leuke, levendige visuals. Muzikaal een hoogtepunt, visueel mocht het ook gezien zijn, maar uiteindelijk blijven het 2 nerds die achter 4 mac's en nog paar technische instrumenten staan te staan of draaien. Je kan bij manier van spreken naar een film kijken. Maar aangenaam voor oog en oor. Vanaf Numbers over The Model tot Tour The France (met Eddy beelden).

't Pitchin' programma in de lobby didn't get the party started met lauwe 90's R&Beats. Ook hier, geen thee voor mij.

Toch een leuke avond gehad.

Zomergasten

Stop ! Klik op deze link en kijk waar en wanneer je had moeten zijn toen deze voorstelling in jou buurt werd opgevoerd.

Tg Stan met "Zomergasten" van Gorki dus. Wat een stuk ! En dan heb ik het niet (enkel) over Tine Embrechts die als een wulps dier de rol van de overspelige vertolkt. En dan heb ik niet over de vlezige Damiaan De Schrijver die zich volledig smijt in zijn personages, met volle overgave. En dan heb ik het niet over hoe vurig Jolente De Keersmaeker de kille Olga neerzet.

 Ik heb het dan wel over toneelstuk zelf en de manier waarop het gebracht wordt. Enerzijds de ene grote stelling debiterend (over filosofie, mensen, democratie en loodzware poëzie) en anderzijds steeds de lichte toets vindend ("Mijn ziel is als een perzik, zacht", terwijl DDS over zijn bolle buik wrijft) en met de woorden spelend. Afwisselend hilarisch en triest, de kleine kantjes van opzoekend.

't Stuk vol met zinnen waarvan ik dacht: "Laten we hier eens een boompje aan de toog over opzetten" of "Die moet ik onthouden". Helaas dus... Ik heb het stuk meer dan ondergaan en er is uiteindelijk weinig letterlijk blijven hangen.

Prachtig ook hoe er, zeker in het begin, met het decor gezeuld en gedaan wordt om verschillende omgevingen te veronderstellen, hoe er constant van de gehele zaal gebruik gemaakt werd.

Een geweldige avond van een toneelgezelschap die durft en die aantoont dat een stuk van meer dan 2 uur ook onderhoudend en entertainend kan zijn in plaats van nogal saai (zie Toneelhuis hieronder).

Tenslotte nog rondje namedropping: net voor ons zaten Ludo Hoogmartens, Maaike Cafmeyer en Adriaan van den Hoooooof. Die lachen toch op heel andere momenten dan de rest van de zaal.... teveel met de acteurs als persoon bezig of kennen ze het stuk te goed?

Grinding

Het is ondertussen al een week geleden, maar er verschijnt nog steeds een glimlach op mijn gezicht als ik terugdenk aan wat Nick Cave & The Bad Seeds, vermomd als Grinderman brachten. Een ware ceremonie, een hoogmis, een viering van het ranzige, het vettige, het sexuele. Iets waar veel (oudere) mannen van dromen, maar waar zij mee wegkomen.

Met Nick Cave, als master of ceremonie veel wijdbeense bewegingen makend. Met Nick Cave als hogepriester van de sekte, balancerend op de rand van het podium, personen op de eerste rij toezingend, debiterend, aanrakend. Met Nick Cave, als gitarist, een geluidsmuur optrekkend, vettige rifjes en veel    ... euh  ...   "lawaai". Met Warren Ellis als aanvullende stoorzender, allerlei geluiden uit cymbalen, violen en gitaren halend...

Kortom een concert dat je bij de keel grijpt, dat je meesleept, dat je meezuigt, dat je opzweept. Een concert waarbij je constant staat mee te knikken, te genieten en te kijken naar het gebeuren.

Hoogtepunten: ongetwijfeld "Heathen Child" en het rauwe "No Pussy Blues", "Evil" & "Honeybee", het grappige "Kitchenette".

Tegenvallers: het opvallend makke "Palaces Of Montezuma" en de eveneens van spanning ontdane bisnummers. 

Maar wat een opvoering !

Ja !

Gezinsuitbreiding

Een vriendje voor padje

De man zonder eigenschappen I

Ik ben daarstraks naar het eerste deel van het drieluik 'De man zonder eigenschappen' door Het Toneelhuis geweest. Wat een cast ! Katelijne Damen, Vic De Wachter, Gilda De Bal, Marc Van Eeghem & Liesa Van der Aa, .... En wat een lappen tekst. 2 keer anderhalf uur. Veel geleuter, een paar goeie oneliners en veel geleuter zonder veel gevoel van emotie of nuance. Een beschaving is aan de rand van het verval (1913), maar bereiden een ver in de toekomst feestje voor (1918). Er zijn veel parallelen met de huidige situatie in ons land. Maar voor de pauze kwam het echt niet over. Gilda De Bal speelt haar rol prachtig, maar de rol verdrinkt in de grote lappen teksten.  Briljante oplevingen "Civilisatie is alles wat mijn geest niet de baas kan" en "Het middelste van een trouwring is de kern van waar alles om draait, maar is ook een grote leegte" kunnen het geheel niet redden.

Het eerst deel wordt ook gespeeld in "Het Laaste Avondmaal", een schilderij van Da Vinci. Er wordt op schitterende manier in & uitgezoomd op het schilderij, wat leuke effecten geeft op wat er op scene gebeurd. Maar dat leidt slechts tijdelijk de aandacht af van het onvermogen om het stuk echt tot levend te brengen en iedereen mee te slepen.

Bij het tweede deel van dit eerste stuk is "De intrede van Christus in Brussel". Ik ben benieuwd wat ze daarmee gaan doen. Mama mag het me later vertellen.

Nazomer

Heerlijk weertje dit weekend en een mens trekt zich daaraan op.

Maar eerst was er vrijdag Grant Lee Phillips in 't MaZ. Ik ken het werk van zanger van Grant Lee Buffalo nu niet zo goed (noch dat van GLB zelf), maar het gaat om mooie liedjes, m.i. vooral door de mooie arrangementen. GLP was echter alleen met zijn gitaar en als niet die-hard kon het mij weinig boeien en verkoos ik al rap het leuke gezelschap aan de bar. Een uitgebreider verslag waar ik me volledig kan in terugvinden vind je hier.

Zaterdag veel genoten van 't zonnetje, iets minder van Perceptie versus Realiteit en Metaalgrenzen , maar dat mocht de pret niet drukken. Daarna was het wat slepend richting de loppemse sporthal. Buiten spelen in het zonnetje had nog steeds de voorkeur boven de donkere sporthal. Gelukkig mochten we daarna naar de bikersloft in Oudenburg voor een gezellig verjaardagsfeestje met de Cover Store (idd Patrick Deloof & co). Het eerste deel wat meer rock, 't tweede deel wat meer pop.

De zonnige zondag werd in het donker afgesloten met MiDo & dochters. T.t.z. het koor waarin die meisjes zingen. Een aangenaam uurtje meisjesstemmen werd het. 't meest onder de indruk was ik van (jammergenoeg, het enige meerstemmig lied van de avond) een of ander klassiek lied (was het van jeremy hatfield?). Eindelijk ook nog eens een frisse versie van "Solsbury Hill" gehoord (ik ben die originele versie kotsbeu gehoord), evenals een heel gevoelige "True Colours".  Afgesloten werd er met de leuke versie van "ik zie je geirn" en "I Fail", waarin de beats van Reggie toch iets teveel de stemmen overtreffen. "With or Without You" was de bis. Opnieuw een gevoelige versie. Een aangenaam avondje met Scala dus.

Regelkes

Door mijn werk, kom ik al eens bij verschillende bedrijven en op verschillende plaatsen. Veelal heeft elkeen zo zijn regelkes en voorschriften die moeten gevolgd worden.  Zo herinner ik met een koekjesfabriek waar we stofjas en muts moesten dragen omdat we ergens 10 meter door een hoek van de productiehal (ver weg van de lijn) moesten om de cantine te bereiken.

Ergens anders was dan een veiligheidsbril van belang, volgens de regels toch. In een andere fabriek daarentegen mocht je ongehinderd doorheen die stomende machines vol chemicaliën (maar je moest wel een veiligheidsfilm, inclusief vragenlijstje doorworstelen om te weten waar je een ladder weg moet zetten)..

Vanavond vond ik deze leuke tussen de ruitenwissers van mijn auto

Turkwaas

Vorige donderdag was ik uitgenodigd op de première van Turquaze, de vlaams-turkse 'schandaal'-film.  Volle zaal voor deze gelegenheid, in't gezelschap van de regisseur & zijn broer/hoofdrolspeler.

'Schandaal'-film want blijkbaar zijn er in Antwerpen een deel van de gemeenschap weggelopen toen er wat bloot aan te pas kwam, of lag het aan de inter-culturele vleselijke relaties. Want dat is de kern van het verhaal. De hypocresie en schaamte van het wat turks is beter is van de 'vreemde' kant en wat vlaams is beter is van 'deze' kant.  De 'worsteling' met deze verwachtingen en gevoelens en de gevolgen ervan zijn mij toch iets te langdradig en bij momenten gewoon saai gebracht. 't camera werk is wel dik orde. Schone shots, veel close ups die het verhaal mooi brengen.

Al bij al een vermakelijke film die wel een kwartier korter mocht zijn (al zaten er nu ook al wat rare wendingen in het verhaal).

Kleinkunst

Vorige zondag trok ik met de trein naar Oostende, 't is atlijd een beetje reizen op die manier.  Reden was het derde kleinkunst festival van 't Hazegras in 't Bosjoenk.

Net als vorig jaar mocht Willem Vermandere openen en hij deed dat weer met verve. Veel nummers uit zijn nieuwe cd, geestige verhaaltjes tussendoor met als hoogtepunten "het kousenlied" en "het computer abc" (of hoe het ook moge heten). Paar leuke verwijzingen ook naar de perikelen in de katholieke kerk.  Afgesloten werd er met "bange blanke man" & "Lat mi mo lopen langs de strate". Laat hem volgend jaar maar weer openen. Willem & een picon vin blanc was wederom een goeie combinaties.

Nieuw dit jaar was ook de comedy in de zaal (tussen de optredens in de tent door). Helaas is de capaciteit van de zaal veel te beperkt voor het vele volk dat er was. (meer dan 800 man & vrouw bij Willem, volgens presentator Rik de Leeuw). Ik heb dan ook wat meer genoten van't stralende zonnetje ipv de paranormale kunsten van Gili te volgen. Wat een verschil van weer trouwens met het uitgeregende Uitwijken van Brugge Centraal.

Lieven Tavernier was de volgende in de concerttent. Mij enkel bekend als tekstschrijver van Jan Dewilde (eerste sneeuw, fanfare van honger & dorst). Hij heeft dus nog meer mooie teksten. Helaas heeft hij de podium présence van een euh goudvis.  Zelfs de eerder genoemde nummers brengt hij in een wat depri trage versie zodat het sprankelende er echt niet uitkomt. Gelukkig heeft hij dat wel wat door en laat hij zich bij staan door ene Sara D'Hondt (wat een stem !, die dan ook niet (samen) klinkt met die van hem), maar hij slaagt er dan ook steeds in om haar in de verlegenheid te brengen dat het genant werd.  Gelukkig waren er ook nog HT Roberts en nog een andere gitarist die leuke variaties brachten op allerlei snaar instrumenten (die slide !).

Piv Huvluv mocht de brug maken naar Frank Boeijen. Hij deed dit met een paar aangepaste sketchen van zijn vorige shows. Mede door de constant meeleuterende kinderen aan het podium werd het tempo helaas iets teveel onderbroken om van een daverende show te spreken.

Tijdens Frank Boeijen werd ik teveel afgeleid door oude vrienden en "lang geleden dat we mekaar gezien hebben"-vrienden om er iets zinnig over te kunnen zeggen (Sorry Kimm).

Hoogdag (3)

Na wat genoten te hebben van Va Fan Fahre op't marktplein, niet alle blazers moeten balkan spelen, was het aan Deer Tick om de laatste LL dag in stijl af te trappen.  Duidelijk enigszins onder de invloed van één en ander brachten ze een prachtige set met rustige rock, openbloeiend in heerlijke jam-partijen. Houthakkershemd & nasale stem in gedachten, waren er wat country-invloeden. Typisch zo'n band die op LL ontdekt !

Daarna deden Black Box Revelation bijna weer wat we van hen gewoon zijn. Fantastische nummers op een heel gedreven manier brengen. Ze wijken trouwens meer en meer af van hetgeen er op de "platen" staat en er komt meer improvisatie en de gitaar gaat al iets harder. 't was weer genieten van "Head on Fire" over "High on a Wire" langs "Do I Know You" langs een heerlijk "I Think I Love You". Helaas haalden ze op het einde er de sfeer uit. Was het met "Sleep While Moving"? In elk geval, het verzandde in een wedstrijdje geluiden uit de gitaar/versterker halen en opeens was de fantastische sfeer weg en verdwenen ze wat ondankbaar van het podium.

65Days of Static brachten hun set weer met een ongelooflijke energie. Stevige PostRock met een toefje dance ertussen. Meeslepend & schuddend tot en met.

Admiraal Freebee bracht een  best of zoals het hoort, helaas kwam zijn antweirpse arrogantie ook weer iets teveel bovendrijven.

Daarna was het tijd voor de hoogmis van Wilco. Ik ben niet al te vertrouwd met hun materiaal, maar hier geldt hetzelfde als voor Deer Tick. LL is er voor dit soort bands/ontdekkingen/verkenningen. Prachtige, relatief rustige vertelsels, opgevuld met heerlijke gitaarsolo's, keyboard ondersteuning en gedreven front man.  Meer moest het niet zijn.

De echte afsluiter waren de lokale helden Tricky & Tyler in de zaal. Helaas iets teveel Mish/Mash voor mijn doen, maar 't jonge grut lustte het wel.

Leuren (2)

Gister stond er weinig op de leffingse affiche die me enthousiast maakte, maar The Catatonics openden sterk. Ik betwijfel wel of hun muziek hoger op de affiche zouden aanslaan, desalniettemin, een goed begin. Hindi Zahra zakte na een sterk begin weg in teveel van hetzelfde. Wat ook kon gezegd worden van Drums Are For Parades. Loeihard gebeuk, maar meer ook niet. Tussendoor had Mintzkov nog voor een leuke set gezorgd, al stoorde het me nogal dat de bassiste vaak vals aan het meekwelen was.

Voor de rest heb ik weinig "meegemaakt" al moet het gezegd dat Mix Master Mike voor een geweldige sfeer in de tent zorgde.

Vandaag hoogdag met Black Box Revelation, 65days of Static & Wilco !!!!

Leuren (1)

De eerste avond/nacht zit erop. Meer zelfs, de eerste ochtend is er al.

Het vernieuwde terrein is een succes, al mag er een  paar man meer staan aan het Grand Café om wat te werken, kwestie van een uitgebreidere babbel te slaan met Lotte, Bieke, Marcella, Mark en de vele anderen.

Vanuit de barpositie klonken de Van Jets snedig zoals het hoort, was het Babylon Circus feestje zoals vorig jaar op cactus. Van vooraan dicht bij het podium was Paul Weller fantastisch goed. De eerste 3 kwartier toch. Daarna verknoeide hij het volledig. "The Changingman" mocht dan nog wat de meubelen proberen te redden, de laatste 20 minuten zetten toch een serieuse domper op zijn set (met "Shout to the Top", een snedig "Wake Up The Nation" en prachtig, vol klinkend "Peacock Suit" als opener).

Zoals verwacht stond er veel teveel volk aan te schuiven aan de zaal om Balthazar te zien.

Vandaag kijk ik vooral uit naar Hindi Zahra. en vanaf 20h30 vind je me terug in't Grand Café!

Winter

Omdat El Fide het al zolang wilde weten of hij echt met roze staat zoals hij zelf rotsvast geloofde, trokken we maandagavond richting Lier voor een workshop 'Ken je kleuren'.

Terplekke legde een professionele visagiste ons uit met welke kleuren we best staan, ttz, welke kleuren er best bij ons haar, ogen, huidskleur passen. Ne mens wordt dan in een stoeltje geplaatst voor een felverlichte spiegel terwijl er allerlei gekleurde doeken op je schouders/hals gedrapeerd worden om dan te zien welke best passen en uiteindelijk te bepalen welk type je bent.

Tijdens de sessie werd er natuurlijk heel wat afgelachen en werden er de nodige meningen & statements verkondigd, waarmee de visagiste het zichtbaar niet altijd eens was.
- het is belachelijk dat je je door make-up zelfzekerder voelt (tis maar fake laagske verf)
- wat is er mis met rimpels
- wat is het nu van lippenstift in de kleur van je lippen, je ziet het verschil niet...
- en natuurlijk of iemand met een bepaald kleur al dan niet goed uitzag.

Ik ben dus een wintertype (lang leve de zon !, maar daar heeft het niks mee te maken). Belangrijker zijn het contrast (licht & donker) en passen koele en heldere kleuren mij het best: veel blauw & zwart (tiens) of wit, geen oranje of fletse kleuren.

Mijn kleurenpalletje:

en laat dat nu ook zijn wat er in mijn kleerkast hangt.

Niet iedereen was even gelukkig met de uitkomst.... 

Rust

Een rustig weekendje ging het worden. Wat volley, een verjaardag en iets meepikken van de Open Monumenten Dag.

Wat volley waren 6 sets van de 8 die we gespeeld hebben in Aalter en vooral het uur rust tussen de laatste en de voorlaatste match is me slecht bevallen. Stramme spieren die niet direct meer soepel te krijgen waren met het nodige gesukkel met knie & enkel als gevolg.... Ja, ik word minder jong.

Aangezien ze me wat aan het stalken waren vanop het brugs bierfestival, kon ik niet thuisblijven en ben ik vroeger dan voorzien thuis vertrokken, niet naar het bierfestival maar naar September Jazz, ietwat meer op de weg naar het verjaardagsfeestje. Daar bracht Dash! een soort vocale jazz die me aan geen kanten lag. AKA Moon daarna was een heel ander verhaal. Gezeten op het randje van de zandbak, onder de boom, goed gezelschap en een heerlijke soundtrack van een zeer gedreven trio. Meer moest dat niet zijn. Het andere festival in gedachten, de brugse blondjes smaakten lekker !

Op zondag dan geeuwend de bus op voor de rondleiding doorheen de Zeebrugse haven. Een interessante rit met de nodige info over hoe de haven werkt, hoe het was en wat de toekomstplannen zijn. De nodige halve garen die je op busreizen ziet, waren ook aanwezig en ik heb me meermaals moeten bedwingen om niet in luid gelach uit te barsten.

Het weekend heb ik dan toch maar afgesloten op het bierfestival, in gezelschap van mijn favoriet brugs blondje. De conclusies:
- de nieuwe Straffe Hendrik Quadrupel smaakt nogal zuur, maar naar paar slokken went het enorm
- de Viven Imperal India Pale Ale is mijn ding niet
- de Viven Porter Stout is heel rokerig en stroperig
- de La Trappe Quadrupel Oak is heeft een heel lekkere volle smaak
- de BAB 401 ontbeert wat smaak
- de Beir en den Mulder van brouwerij Tseut hadden ook een zeer lekkere & volle smaak (en de gasten "verkochten" hun bier ook met de nodige toewijding)

Céad Míle Fáilte

Een vriendelijk volkje die Ieren. Honderdduizend keer welkom, staat er steevast aan de luchthaven en krijg je veel te horen (en je voelt je ook steeds welkom !)

Ik heb er 2 jaar gewoond en sindsdien ben ik er minimaal één keer per jaar geweest. Altijd welkom, atlijd open armen.

't volkje heeft ook zijn ruwe kanten. 't zijn, sweeping generalization in mind, culchies met guinness & whiskey in de hand. Drinkebroers die niet te beroerd zijn om zich te verweren als ze zich onrechtmatig behandeld voelen.

Zoals Axl Rose & Tony Blair deze week mochten ondervinden :)

Week van de Mossel

en dan heb ik het niet over de weekdieren van mensen.

Integendeel !

Vorige zaterdag mijn middelkerkse vrienden over de vloer gekregen voor ons jaarlijks mosselfestijn. Voor de eerste keer bij mij, en gelukkig met droog weer en redelijk warm. Ik zou anders niet echt geweten hebben waar ik iedereen moest pluggen. Maar 't was gezellig... :p



Vanavond gaan we dan met de ex-collega's naar linkeroever om aldaar de mosselen met curry te verorberen. Sommige tradities mogen nu eenmaal niet gebroken worden.

Zaterdag is't dan te doen in Loppem tijdens de plaatselijke kerremesse. Mosselen à volonté voor één of ander goed doel. Wel wegblijven van die mierzoete witte wijn waardoor je mond zowat toeplakt...

En dan is't gedaan tot volgend jaar :)

Genocide?

Ik ben toch enigszins geschrokken van wat ik net op HNB gelezen heb: Alle katten gesteriliseerd tegen 2016

"Het plan zou eerst betrekking hebben op katten in de asielen, en vervolgens op de kittens bij kwekers en handelaars, om vervolgens uitgebreid te worden naar de gehele kattenpopulatie in ons land.

Vanaf 2016 moeten alle katten gesteriliseerd, geïdentificeerd en geregistreerd worden."

Nu ben ik zeker geen kattenmens, integendeel. Het zal wel zo zijn dat er (te)veel katten in het asiel terecht komen. Maar is dit niet wat overdreven ??? Alle katten steriliseren! Hoe gaan ze dan kleine katjes maken? Klonen, of gaan ze ze invoeren als waren het gastarbeiders? Hoe zal rechts Vlaanderen dan reageren op deze migratie??

of gaan ze een beperkte aantal katten niet steriliseren en in aparte kweekprogramma's steken om de perfecte überkat te kweken en die onder de bevolking te verspreiden?

Bedreigde diersoorten moeten gechipt worden (staat Padje nog te wachten), is dat de volgende stap? met gps-functie waarschijnlijk.

Gelukkig is er nog goed nieuws want België is paradijs voor honden.

Als ze daar in Brussel nu ook nog eens konden voor zorgen dat het ook voor de mensjes leuker wordt...

Sssst !

Een rode draad tijdens de 3-dagen Klinkende Kroegen en Benenwerk waren de controles van de meneer met de geluidsmeterkes. Iedere dag waren ze ostentatief aanwezig en handelden er ook naar. Resultaat was dat de set van J. Le Braxous echt nergens naar leek omdat de drums de rest overstemde. Aan de salsa-kant van 't Astridpark kon je de muziek niet horen tenzij je in het verlengde van de boxen stond. Leukste reactie was in de Estaminet. Toen meneer met zijn meterke passeerde werd er prompt accoustisch gegaan en mocht het publiek "Born to be Wild" meebrullen. Een snedig "Is't zo goed" richting de inspecteur....

90 db is echt wel te stil ... Raar trouwens dat ze op de Burg & Vismarkt wel vollen bak mochten spelen. Of storen de beats niet zoveel als de gitaren als ze luid staan?

Of hoe een stad eigenhandig een eigen initiatief de grond in kan boren.

Maar los daarvan....

Dollarqueen rockt stevig en deed me kwa stem & muziek bij momenten zwaar aan Tragically Hip denken... altijd een goeie referentie. J. Le Braxous leek nergens naar, tot dat de 2 combi's van de politie arriveerden om de boel plat te leggen wegens 00.10. Dan werd het geluid opeens luider gezet en klonk het stukken snediger en beter dan voorheen. Achter deze actie sta ik eigenlijk wel. Als ze afspraken maken dat het tot een bepaald uur mag, dan moet de organisatie maar zorgen dat de opbouw/afbraak van de verschillende groepen vlot genoeg gebeurd dat er geen half uur vertraging is. Anderzijds, 't ware wel leuk geweest mochten ze nog tijdje verder gespeeld hebben.

Zaterdag op Benenwerk heb ik vooral wat rondgedwaald. Genoten van folkstage, gezellig gebabbeld bij de salsa, enorm genoten van ouwe rock'n'roll van The Hep Chaps op Radio Moderne. De beats op de Vismarkt hadden wel iets, maar leek toch iets te bizar om de boel helemaal mee te krijgen. Discobar Galaxie waren hun eigenzelve feestbeesten op de Burg. Er stond ook veel volk aan de silent stage, maar om aan te schuiven had ik geen zin.



Tenslotte was er nog een leuke kennismaking met de muziek van Voltbeat in de Crash...

't Waren weer een gezellige 3 weken. Nu afkicken.

Kroegen

Woensdag was dan de eerste van de 3 Klinkende Kroegenavonden. Voor de volledigheid vermeld ik Chamagiando in de buena vista, makker kan 't cubaanse niet gespeeld worden. 't was dus rap naar de Vino Vino waar Hideaway bewees dat ze nog steeds prachtige blues kunnen brengen. De pauze was er veel te rap, dan maar het avontuur verder gezet in Charlie Rockets waar Casablanca Carambol Company zeer goed bezig was. Rock'n'Roll uit de jaren 50-60 (Elvis!) op licht ludieke maar zeer gedreven wijze gebracht. Een aangename verrassing. Afgesloten heb ik in den estaminet alwaar Allstar Coverband zich met veel verve doorheen al dan niet traditionele covers heen werkte.



Donderdag heb ik veel minder rondgelopen. Begonnen in't poatersgat waar de jonge wolven van Soviet Grass me kippenvel deden krijgen. Stevige scheurende riffs geïnspireerd op LedZep/Hendrix & co, minimale zang (in tegenstelling tot de eerste nummers op hun myspace) en de drummer die de andere 2 gewoon opjaagt. Een openbaring ! Geef die mannen een groter podium !

Daarna was het gewoon richting 't Risico voor de Music Town Band. Alweer een leuk optreden van hen, helaas besloten de weergoden er dan even anders over en ben ik maar in 't café zelf gaan schuilen. Toch nog net op tijd buitengeraakt voor de bissen 'Highway to Hell' & 'Sweet Home Alabama'.

Straks deel 3, al zal't dan nog weinig tocht zijn. 't Pleintje aan't Bauhaus is de place to be.

Ondertussen

Met het slotweekend van Klinkers voor de boeg en terwijl we de nattigheid buiten voorlopig nog even van binnen bezien, denken we nog even terug aan de muziekjes die we gezien hebben:

Een leuk zonnetje begeleidde de Intergalactic Lovers donderdag op Vama Veche. Leuk bandje, moet nog wat aan power winnen, maar goed verteerbaar. The Flying Horseman kon me minder bekoren.

Voor vrijdag was Gruppo Fantasma aangekondigd als "Funky Funky" en "partyband van Prince" maar dat schepte verkeerde verwachtingen. 't is een salsa/mamba/merengue band en kregen makkelijk 't publiek mee. Ojos de Brujo had er in het begin wat meer moeite mee, maar uiteindelijk het toch. De mix van rap & flamenco & arabische invloeden blijft werken, al begint rap me toch iets teveel de bovenhand te halen. Leuk feestje in elk geval!

Zaterdag was een mix dagje. Eerst Capsule op Vama Veche (niet echt je dat), dan Merdan Taplak Orkestar op Klinkers. Wat een feestdeuntjes waren me dat?! Blazers op populaire beats opgezweept door een hyperkinetische dj. Niet echt super origineel maar het werkt wel !! Daarna was het de beurt aan Filip Kowlier, de reggae versie dus, klein halfuurtje gebleven en het klonk allemaal redelijk oke. Daarna vlug terug naar het astridpark waar Motek ondertussen aan hun set begonnen was. Stevige postrock om de avond af te sluiten. allez, op't feestje in den esta na dan.

Alle vermoeidheid werd er dan 's anderendaags uitgefietst met de Wivo-heren & co.

"Neen"

De deurbel ging toen ik al de trap afstormde met de sleutels in de hand.

In volle hallo trek ik de deur open, staat daar een nerdy koppel, heel dicht bij de deur.

"Hallo meneer, wilt u een demonstratie zien van een bijbelbespreking?"

Ik slik en denk bij mezelf: een demonstratie van een bijbelbespreking, wat moet ik me daar in godsnaam bij voorstellen???? 2 mensen die gaan samenzitten en een passage bespreken? (mijn favoriet, de ondergang van sodom en gommora :p, of toch het waarom)en wat zou het doel dan moeten zijn? Geen wachttoren ofzo te zien in elk geval. Mijn interesse was wel gewekt, vooral richting de slap-stick die ongetwijfeld zou volgen, "in de gloria" indachtig....

Maar ik was helaas op weg naar de après-training en een afspraak maken voor een andere moment zag ik ook niet zitten.

Mijn antwoord was dus botweg: "Neen!"

Daarom

Neen, ik ga dit jaar niet.

Hoofdreden is dat ze hun ziel nu helemaal verkocht hebben, hun kap over de haag gesmeten en zich volledig toewijden aan het aanbidden van het gouden kalf, zijnde de spenderende massa en ten allen prijze die massa willen bevredigen en doen dit dan ook met alle mogelijke offers. Een trend die zich al jaren aan het doorzetten is, maar dit jaar is de druppel gevallen die mijn emmer doet overlopen.

Vooreerst het programma:
- De folk is verdwenen, zelfs de 'new tradition' is ver te zoeken. Fool's Gold, Anouk, dEUS, Tom McRea, Joas As A Policewoman, Tindersticks, Baloji, School is Cool, ... Vele van die bands hebben hun verdienste, maar zijn eerder acts voor Pop Werchter, Lokeren, Cactus, ... dan de podia op de zuidwestvlaamse gronden. Magere uitzondering in heel het programma zijn The Pogues, Los De Abajo, La Bottine Souriante & het 70ste verjaardagsfeestje van Willem Vermandere. Solomon Burke & Paolo Conte zijn ook wel interessante namen, maar kom.
- de optredens in de hoofdtent beginnen pas om 17u ipv 13u of zelfs 11u vroeger. Op die manier vallen er wat mogelijke interessante groepen weg. (zo stond Seth Lakeman er ergens halverwege de middag en er zijn nog van die voorbeelden)
- In de biertent had je vroeger ook optredens (Buurman o.a.) die vallen nu ook allemaal weg en worden vervangen door 3 dj's, waaronder een 70-jarige die nu al trots in de krant verteld dat hij zijn 2 cd'kes met de liedjes in volgorde klaar heeft.... Leuk dat ze die man een kans geven, maar hoe kan je dan inspelen op je publiek?
- de kinderanimatie is ook verworden tot het "braafjes" bijwonen van shows op hun niveau waar ze vroeger creatief konden knutselen, shows in mekaar steken en ravotten dat het een lust was.
- de ticketprijs is van 90 EUR voor 3 dagen (donderdag was dan gratis) naar 115 EUR voor 3 dagen gegaan (voor Gorki betaal je 10 EUR extra)
- enige maatregel waar ik nog wat kan inkomen: dat je je eigen drank niet meer mag meenemen op het terrein.


Okay, ze hebben wat ze willen, de vvk is nog nooit zo goed geweest, maar het aanbod is zodanig verschraald en de roots zodanig verloochend (hoort er iemand de haan kraaien?) dat ze mij er niet gaan zien.

Deerlycke & Gooikoorts kunnen er maar wel bij varen.

't Klinkt

Het is weer begonnen. Klinkers & Vama Veche oftwel rondhangen op de burg, in de botanieken hof of één van de Klinkende Kroegen.

Vrijdag mocht ene Bai Kamara Jr openen en die deed dat verre van slecht, leuke mix van soul/funk afgewisseld met wat afro gitaartjes. Goeie stem, ingespeelde band. Meer moest het niet zijn. Ook de Afro-Cuban All Stars deden wat van hen verwacht werd. Aanstekelijke salsa-deuntjes waarop zowat iedereen in beweging kwam. Speciale vermelding voor de abuela die achteraan op het podium aan het dansen was als ware ze Bez bij de Happpy Mondays.

Zaterdag kon je op de koppen lopen voor een matige Superlijm. Nogal monotoon na een nummer of vier. Er kwam dan ook weinig respons van het publiek. Een veeg teken.. Na amper 3 kwartier muziek, was het 3 kwartier wachten op Daan, die ook maar een uur speelde. Dat was vrijdag wel anders... In elk geval, de nachtwinkel deed gouden zaken door de gebrekkige organisatie van de dranktent op de burg (ze zijn zelfs zonder bier gevallen, laat 't volgend jaar maar aan iemand anders over). Maar Daan dus, die bracht een afgewerkte show, maar een beetje bloedloos vind ik. De poses, het onverstaanbaar gewauwel tussen de nummers door. Veel deed het me allemaal niet. Tot "Swedish Designer Drugs" & "Housewife" de boel eindelijk losmaakten. Daarna was het dan ook gedaan. Wat me wel aangenaam verraste was de goeie zangstem van Isolde & de, euh, bewegingen/dansjes van trompettist Jo Hermans. Echt entertainend !

De avond werd afgerond onder een gigantische notelaar met lekkere notenporto. Bedankt Wim !

Na een dagje relatieve rust was het maandag weer swingen geblazen met Orchestre International Du Vetex. Een bont allegaartje van blazers & trommels. Moge men voor te beginnen alvast de organisator stenigen om die 15 beweeglijke mensen op het kleine podium te zetten zodanig dat ze geen beweginsruimte hebben terwijl er 50 meter verder een staat waar iedereen wel op kan. Gelukkige besloten ze om na het eerste nummer gewoon voor het podium te spelen, waardoor de kindjes zich konden uitleven on-stage. Veel balkan, paar andere deuntjes en hoed af voor de diepe tonen van de bombardon. Sfeervol, humoristisch tot en met.

De film "Bullit" kon me minder bekoren.

Het is alvast uitkijken naar Ojos de Brujo op vrijdag en Motek op zaterdag

DS

De Standaard heeft verschillende nieuwsbrieven: krantenkoppen, ochtendupdate, middagupdate enz....allemaal mogelijk maar op den duur zit je mailbox vol met allerlei versies van hetzelfde. Vandaar dat ik enkel de "krantenkoppen" versie liet binnenkomen

Nu is het sinds enige tijd zo dat als je doorklikt, je niet meer het artikel te zien krijgt, maar titel en de mogelijkheid om een e-abo te kopen om het artikel te lezen...

Ik vond het nogal raar temeer sommige van die artikels wel gewoon via de site te lezen zijn. Verder geprul bracht me op de 'ochtendupdate' via dewelke ik wel gewoon kan doorklikken en het artikel kan lezen...

Kwestie van consequent te zijn, temeer de nieuwsbrieven niet zoveel verschillen van elkaar... Ze hebben nog werk bij DS.

Los daarvan, ik begrijp dat ze hun site betalend willen maken om inkomsten te genereren om hun journalisten edm van te betalen. Maar zolang (min of meer) dezelfde informatie op andere sites gratis te vinden is, lijkt het me weinig zinvol om het op deze manier te doen.

ps. 't voorbeeld artikel is natuurlijk volledig willeurig gekozen.

Kneist (bis)

Gister voor de tweede en laatste keer dit jaar naar 't Heldenplein getrokken. 't was alsof het in de sterren geschreven stond, samen met de eerste noten van De Kreuners vielen de eerste regendruppels en die stopten pas met vallen toen die mannen een nummer van Tröckner Kecks speelden, als voorlaatste nummer van hun set (bissen daargelaten). De eerste "vlaamse rockers" stonden strak in het pak op het podium, speelden hun klassiekers, deden hun ding, probeerden grappig te zijn, maar behalve wat herinneringen bij nummers van hen, raken ze mij niet. Ze sloten af met 'Maak me wakker voor je gaat".... Veelbetekend, net als die regen.

Daarna was het tijd voor Canned Heat, in vroegere dagen ook op Woodstock '69. Een deel van het publiek was ondertussen al verdwenen en een ander deel was aan het babbelen geslagen. Ook de mannen van het geluid hadden duidelijk minder interesse want de volumeknop werd serieus naar beneden gehaald (iets wat me maandag ook al opgevallen was, 't verschil tussen de ene & andere groep is enorm). Ze begonnen meteen met "Going Up The Country" en eindigden met "On The Road Again". Daartussen speelden ze een zeer bluesy set. Rustig weg, maar gedreven,leuke rifjes, maar helemaal aanslaan deden ze niet. Ik vond het in elk geval een uiterst genietbaar optreden.

Kneist

Een lekker warme ondergaand zonnetje, een plaatsje op de muur van het Heldenplein en een drankske met een stier op in de hand. Helemaal klaar om te genieten van wat zou volgen. Maar geen van de bands slaagde erin een grote indruk te maken. Maudlin klonk redelijk tot er ene zijn keel opentrok en 't verzandde daarna in nogal wat gerommel. Roadburg was stukken beter maar nogal braafjes. Van Team William had ik gehoord dat ze er life nogal tegenaan gingen. Als dat betekent dat de toetsenist af en toe een rondje loopt op het podium,oke dan, maar mijn verwachtingen waren hier te hoog. Jasper Erkens viel eigenlijk wat mee. Vooral het openingsnummer was heel goed, maar lang kon hij de aandacht niet houden, ondanks een eigen versie van "Papillon".

Een kleine muzikale tegenvaller, al heeft het leuke gezelschap van 't barmeisje veel goed gemaakt.

Cactusje

De laatste slapers krijg ik maar moeilijk uit mijn ogen na een alweer gezellig Cactusfestival. Muzikaal heb ik minder meegepikt dan andere jaren wegens een ietwat grotere drukte aan de bar en andere gezellige bezigheden...

't Begon vrijdag met I Am Kloot, goeie songs, maar ze bleven me iets teveel op hetzelfde trage ritme kabbelen waardoor na een tijdje de verveling wat toesloeg. Ghinzu bevestigde het goede dat ze eind vorig jaar in't Ma/Z lieten zien. Ook David Gray bevestigde wat hij in januari in de AB deed, fantastisch beginnen, dan een enorme dip om dan weer super te eindigen. Ik verdenk er hem zelfs van dat de setlist identiek was.

Zaterdag liep het al vroeg storm voor een goede Balthazar. Little Dragon zorgde voor prima achtergrond muziek terwijl we aan onze eerste apero begonnen in onze loungebar (lange bar verantwoordelijken only)(José James deed hetzelfde tijdens de tweede apero). Black Mountain klonk fantastisch. Veel Led Zep-achtige dingen met wat keyboards erover heen, zonder echt hard te klinken. Zalig ! Balkan Beat Box waren de eersten om de wei echt in vuur en vlam te zetten. Parties everywhere met hun balkan meets rap meets ambiance. K's Choice bracht een makke set. Elvis Costello begon prachtig en eindigde evenzo, helaas zette iemand tussendoor de hemelsluizen open waardoor in onze bartent de muziek niet meer te horen was door het gekakel van de schuilende medemens. God bestaat niet, dat is duidelijk. Jamie Lidell bracht een bij wijlen fantastische set, altijd opzwepend en meeslepend, maar die techno-uitstapejs hoefden niet voor mij.

De zondag begon bij met Fiction Plane, zoon van sting. Ziet eruit als, klinkt bij momenten als de papa en speelt snedig gelijk de police in hun goeie dagen. Verdienstelijk optreden! John Spencer was iets minder hard en rauw dan verwacht maar ik kon die rockabilly wel smaken. Wat een gitarist trouwens ! Tijdens Tori Amos heb ik me toch laten verleiden om richting de technische dienst te slenteren om het einde van de voetbalfinale mee te maken. 60 man gekluisterd rond een klein draagbaar tv'tje terwijl 30 meter verder, schuin voor ons, een al bij al rustige set gebracht werd. 't was moeilijk om bij cruciale fases de stilte te bewaren. Geen idee trouwens waarom ze de vele covers bracht (Teen Spirit, Personal Jesus en nog een paar). Maar dank zij Iniesta kwam er een einde aan het gesteek en geplaag tussen Alex van Maes en mezelf. Hij mocht zijn oranje vlag & zelfgemaakt "holland wk kampioen" gebruiken om zijn tranen te drogen :) Mocht voetbal hem nu nog iets kunnen schelen, niet dus. Net als vorig jaar was het beste van het festival ook het laatste. Macy Gray is terug en hoe ! Klok van een stem, 2 volslanke backingvocalistes met klokken van stemmen. Fantastische sfeervolle en goede muziek. 't werd alweer een enorm afscheidfeestje (ook hier, waarom die covers? oa Creep).

tot volgende jaar @LangeBar@Cactusfestival@dorstigenlaven.

Wereldkampioen

Octopus Paul voorspelt blijkbaar in Duitsland al tijdje correct de uitslagen van de wedstrijden op het WK. Die van de Mannschaft toch. Nu is er volgens mij toch wat verwarring:

Op de site van de standaard: Octopus Paul orakelt: Spanje wordt wereldkampioen

Bij GvA staat er: Octopus Paul voorspelt: Oranje wereldkampioen

Zijn die van woestijnvis weer bezig?

Pizza !

Alweer een ervaring rijker...

Gister eens geprobeerd om een on-line pizza te bestellen via just-eat.be. Niet echt vlotjes verlopen, al kon het slechter.
Rond 20u30 hadden we braafjes de bestelling doorgegeven en hadden bevestiging gekregen en leveruur van een zaak in de Oostendse Steenweg. Het duurde iets langer dan die 90 seconden, maar ze was er. De bevestiging he. 21u10 Telefoon gaat. Iemand van die site om te zeggen dat er "iets" fout gelopen was en die zaak niet open was. Wat gepalaver over hoe het kon dat ik toch wel een bevestiging ontvangen had, heb ik toch een kortingbon gekregen.

Ondertussen was het 21u30 en begon het serieus te knagen. Dan maar tegen onze goesting aangelogd bij pizza-hut, vlot besteld, bevestiging ontvangen. Klaar! Om 5 minuten later telefoon te krijgen om te zeggen dat er enkel afgehaald kon worden en niet meer thuis bezorgd. Grrrrrr!

Optie 3 dan maar. Domino's Pizza. Gebeld, niet meer on-line. Besteld en binnen het half uur geleverd. 't heeft zelfs gesmaakt :p

Arras

Gezien in vorige weekend nog op reis was, en ik daardoor niet op Couleur Café kon zijn, begon mijn festivalseizoen in Arras. Dichterbij, beter te bereiken en goedkoper dan Werchter, al zijn het dezelfde broodheren. Maar Pearl Jam kwam en Phoenix en Ben Harper waren er ook. Goed genoeg zou ik zo zeggen. Al had ik mijn tickets al in december gekocht enkel en alleen omdat PJ kwam.

Het begon wel met wat spanning: wat gaat het weer doen? De rit naar ginder was nat, terplaatse bleef het droog. Er volgde een ontgoocheling: drankkeuze was beperkt tot cola, fanta, nestea en bah heineken" bah.

Wat volgde was gelukkig stukken beter. Phoenix speelde een voortreffelijke set met één dieptepunt ergens halvewege toen ze wat instrumentaal en minimalistisch aan het pingelen gingen, maar voor de rest strakke set, die moeiteloos iedereen meesleepte. 'Lizstomania', 'If I ever feel better' en natuurlijk 'everything is everything' als hoogtepunten.

Daarna kwam er een frans fenomeen 'M' genaamd, dat we als vlaming zo vlug mogelijk vergeten. Ergens iets tussen een janettenshow en vogelshow maar dan in de vorm van wat met wat geweld een rockopera kan genoemd worden. In elk geval viel het op dat aan de 'green room' en omgeving de voertaal overduidelijk vlaams was en er ook heeeeel wat bekende gezichten waren. Altijd leuk op een festival :p

Ietwat bevreesd gingen we terug richting 't hoofdpodium voor Ben Harper. Zijn passage op Couleur Café vond ik gewoon slecht. Gelukkig was het deze keer vanaf de eerste song duidelijk dat het deze keer anders ging zijn. Solo, op slide begon hij met een instrumentaal pareltje dat daarna overging in 'Lifeline' (Life is too short to wonder Who's gonna make the next move And will it slowly pull you under When you've always got something to prove I don't want to wait a lifetime Yours or mine)en het bleef maar crescendo gaan. Zijn stem ging af en toe wat verloren in het andere geweld, maar beklijvend was het zeker. Een ander hoogtepunt was 'under pressure' gebracht met ene Eddie Vedder. (let op het stemverschil)



en toen daalden de goden neer uit de hemel voor amper anderhalfuur rock & roll zoals het hoort te zijn. Snedige riffs, een brulboei en meezingers van begin tot eind. Kippenvel op verschillende momenten (en 't was niet van de kou). 'Given to Fly', 'Corduory', 'Even Flow' het ene hoogtepunt na het andere. Ben Harper deed mee op 'Red Mosquito' en dan ging het helemaal over de top: 'Jeremy', 'Black', 'The Fixer', 'Alive' & 'Baba O'Riley - Teenage Wasteland'. Een zeurder zal zeggen dat hij niet helemaal bij stem was, en dat er wat veel gitaarsolowerk in zat en dat Eddie zeg best niet meer aan Frans spreken zou wagen, maar deren deed het niet. Handsdown Gig of the Year ! Laatste nummer was 'Yellow Ledbetter' en weg waren die Fransen. Encores hebben ze precies nog niet van gehoord.

Verbijsterd stonden we daar nog, ready for more. Maar opdracht volbracht, de persoon naast mij stond daar, met een gelukzalige glimlach. Een gelukkige verjaardag !

Lucy Loes

is helaas niet meer.



Lucy's in the sky with diamonds....

Broek

"Geen onderhandelde oplossing voor BHV" &

Benieuwd wie het meest zijn broek zal afdoen of is het, wie het meest verstand heeft gekregen?

Tussenevaluatie

De echte lijstjes komen normaal pas op het einde van het jaar, maar 't kan geen kwaad om nu al even achterom te kijken.

De concertjes, de goei: David Gray***, Richard Hawley****, Blood Red Shoes****, Dick Dale***, Pixies****, Amparo Sanchez***
De boekskes: Stieg Larsson, Stieg Larsson & Stieg Larsson.
De cd'kes:
- BoDeans - Mr Sad Clown,
- David Gray - Draw the Line,
- Eels - End Times,
- Langhorne Slim - Be Set Free,
- Nuggets - Original Artyfacts from the First Psychedelic Era, 1965-1968,
- The Chieftains & Ry Cooder - San Patricio,
- The Black Keys - Brothers
- Peter Wolf - Midnight Souvenirs
- Soulsavers - Broken

De vooruitzichten:
- Pearl Jam in Arras
- Cactus (David Gray, Elvis Costello, Black Mountain, Macy Gray, Jamie Lidell)
- LeffingeLeuren (Wilco !)
- Anne Clark & Luna Twist in de Vooruit
- Blood Red Shoes in de Zwerver
- Paolo Nutini in't rivierenhof?
- Van Morrisson in Peer?
- Ojos de Brujo op Klinkers

Joan (of) A

De afsluiter van een te matig concert voorjaar was Joan Armatrading, in het concertgebouw zowaar. Een net nog iets ouder en gemengder publiek dan de avond ervoor in de Lotto Arena.

Het was even wennen aan de sobere opbouw (geen doek, gewoon de achtermuur als decor), het was eveneens wennen om iemand zonder microfoon in de hand of op staander te zien. 't was zo'n "oortjes"-achtig ding waardoor ze haar beide handen vrij had om gitaar te spelen en rond te lopen (en de pedaalbak te bedienen).

't Doel was 't voorstellen van de nieuwe cd & het was (helaas) geen greatest hits tour. De sfeer tijdens het optreden was er dan ook wel wat naar, na de nummers klonk wel een beleefd applaus, er werd op haar vraag wel eens meegewuifd van links naar rechts en terug, er werd tijdens "Best Dress" wel meegeklapt en gezongen, maar niks was echt spontaan of enthousiasmerend.

Tenzij er tussen het middelmatige (niet slecht, maar o zo clean) opeens een klassieker gespeeld werd, wat dan weer de al dan niet cynische opmerking "oh you like this one" meebracht. Haar babbels waren wel vlot, leuk en dubbelzinnig en leek te zeggen dat ze er wel zin in had.

Maar zo'n hoogtepunt werd al vlug weer opgevolgd door wat meer matig werk. Tijdens "The Weakness in Me" werd toch wel duidelijk want voor een fantastische stem ze eigenlijk heeft en dat ze met veel gevoel de nummers kan brengen. Een van de kippevelmomenten. Evenals bij het eerste bis nummer "Willow"

Bij het afsluitende "Drop The Pilot" ging de volledige zaal zowaar aan het dansen. Wat een verschil met de rest van het optreden. Maar dit was voor haar duidelijk een verplicht nummertje. Ze bleef duidelijke hangen aan de kant alwaar ze van het podium mocht verdwijnen terwijl ze daarvoor toch het hele podium bestreek.

Prachtige stem, mooie liedjes, maar veel middelmaat.

Dan

He & His Guitar & His Bassplayer & Their Band

Amper een paar maanden na de feestelijke doortocht in Vorst waren the pixies terug in het land. In de Lotto-Arena deze keer. Ik was daar nog niet geweest, maar voor alles is een eerste keer. Ook voor het gebruik van trammeke 3 vanaf P+R in Melsele.
Het is goed geregeld op die manier dat open vervoer.

Om 21u stipt begon het feestje. Cecillia Ann, Rock music, Bone Machine, Monkey, Gouge Away, ... Fantastische binnenkomers, strak gespeeld, zelfde sobere lichtshow als in Vorst. Kicken ! Daarna werd er wat gas teruggenomen met de minder populaire nummers als dig for fire, river euphrates, ... wat de uitstekende sfeer wat temperde, maar geregeld werd het tempo terug opgetrokken om gigantisch te eindigen met o.a. isla de encanta, wave of mutilation, nimrod's son, gigantic...

Wat me nog opviel, was dat ze zich blijkbaar wel amuseerden op het podium (wat op pinkpop blijkbaar niet het geval was) en The Jesus & Mary Chain cover "Head On".

Afgesloten werd er met Where is my mind, vamos & here comes you man. Toch een wat mak nummer om een geweldig feestje mee af te ronden, maar we gaan niet bitneuken. 't was weer meer dan de moeite !

Dat ze nog lang voor het geld mogen samenkomen.

Dennis Hopper & the truth

Normandy

Soms is het heerlijk om eens de kolder in de kop te hebben en toe te geven aan de impulsen. Vorige vrijdag, terwijl ik de werkweek aan het afronden was en het zonnetje buiten lekker brandde, begon het zo te kittelen. Een kwartiertje later was het hotelleke in Rouen geboekt en nog wat later zat ik achter het stuur....

's anderendaags trok ik over de Pont de Normandie

From 2010-05-25 Normandy

naar Honfleur & Deauville. 't was er druk, zeker in Honfleur, die me wat een kruising tussen Damme en Sluis geleek, maar met de gezellige terrasjes rond het "Grand Bassin" & Eglise Ste Cathérine toch iets unieks uitstraalde. Deauville was meer bourgeois, zowel que stijl van de huizen als strand. Daar heb ik me wel enige uren geïnstalleerd om wat zonne-energie op te doen en me verder te verdiepen in't tweede deel van de Millenium triologie.

Zondag was het hoogtepunt van de korte trip: Etretat en zijn falaises. Ik hou van rond te lopen in steden, maar niks raakt me meer dan de wonderen der natuur. De bogen in de rotsen, het spel met de mist, de vissende vogels.... uren kan ik er naar kijken. Wat ik dan ook gedaan heb :p

2010-05-25 Normandy

Op de terugtocht ben ik eerst in Dieppe gestopt, maar dat zei me niet veel, dan maar doorgestoken richting grens en nog eens afgeslagen aan Cap Gris Nez/Cap Blanc Nez met de prachtige zichten op de stranden en de kustlijn. Heerlijk !

Op naar Sardinië...

Boekskes

Mijn collega stapelt graag haar boekskes. Bij deze mijn voorraadtoename na bezoek aan de boekenverkoop van de bib in de Biekorf.

Tsjevenstreek?

of de invloed van de buurman?

Boek

"Ons" Kimberley heeft dus een boek "Van Sterrenmeisje tot Kimberley", geschreven over haar leven. Een leven vol geweld, alcoholisme en misbruik... samen goed voor een turf van 65 bladzijden. Toen was ze waarschijnlijk in slaap gevallen, of zou ze sterretjes gezien hebben?

Marble Sounds & Lali Puna

Vorige week ben ik dank zij ons Roosje onverwachts in 't Ma/Z beland. Twee uitspraken, van elke artiest één, waren de hoogtepunten van de avond.

"Bedankt voor.... te applaudiseren", zei de zanger van Marble Sounds na het eerste nummer. Leuke muziekjes, die meestal rustig beginnen en daarna leuk openbloeien maar 't geheel lijkt allemaal wat teveel op elkaar. Maar toch een aangenaam begin.

"Sorry, I'm not used to hear my voice ... like this", zei de zangeres van Lali Puna net voor het laatste nummer van de set. Ik hoop voor haar dat het inderdaad zo is. Zo'n monotoon gezeur ! ondersteund door drummer en 2 keyboards en soort gitaar (ene van de Notwist) klonk het mij allemaal te stereotyp. Gelukkig stond er naast ons een of andere spaanse enclave die voor het nodige entertainment zorgde :p

Overmoed

Vorige vrijdag heb ik van het goede weer gebruik gemaakt om mijn stalen ros nog eens van stal te halen. Voor een iets langere toch dan naar Brugge centrum dan toch. Eerst had ik de knooproute kaarten van het Brugse & Meetjesland eens bekeken en 2 routes uitgestippeld. Een langs Damse Vaart en Schipdonkkanaal tot Maldegem om dan via Sijsele terug te keren, of een iets moediger alternatief om door te steken tot Eeklo en dan via Knesselare naar Beernem en langs de Gentse Vaart terug naar huis te komen.



Zo gezegd zo gedaan.... Lekker weertje, windje licht op kop, mooi landschap, ... Maldegem voorbij tot Eeklo,... Oh, Zomergem is maar 6 km verder meer en daar komen Schipdonk & Gentse Vaart samen, laat ik dat maar doen, .... hmmm ... die samenvloeiing is nog km of 7 voorbij Zomergem ... tiens, mijn beentjes, ...

Uiteindelijk heb ik meer dan 80 kilometer gepedaald en voor een eerste keer was dat er wat over. Zeker het dipje tussen de samenvloeiing en Aalter was niet leuk. Gelukkig is er een goeie bakkerij in Bellem :p

's Avond op het 50 jaar Jumpers feest, had ik dan ook de nodige kniepijn, gelukkig was de muziek niet van dien aard dat ik me op die dansvloer wou gaan uitleven.

(voor album, klik op de foto)

Ensor

't Hoeft niet altijd muziek te zijn. Terwijl er één naar de hemel vaarde, zijn we afgezakt naar 't vissersdorpje dat ooit de koningin der badsteden was. Ze vieren er dat het 61 jaar geleden is dat James Ensor stierf.

Plaats van de herdenking was het Mu.ZEE. De eerste verdieping was prachtig blauw geschilderd als "kopie" van zijn salon. De schilderijen en tekeningen hangen er thematisch aan de verschillende muren. De "vrouwen", de "stillevens", de "familie" en in het midden van dit alles natuurlijk "De intrede van Christus in Brussel".

Een paar dingen vielen met toch in zijn werk: de vele karnavaleske maskers & gezichten, de verschillend stijlen die hij gebruikt heeft en 't feit dat ik zijn tekenwerk mooier, grapperig en spitanter vindt dan zijn schilderwerken (en de heerlijke doodskoppen die overal opduiken).

Ontgoochelend en ronduit ambetant was wel de verlichting in 't Mu.Zee. Naargelang 't schilderij/tekening moest je voortduren meer naar links/rechts/vooruit/achteruit gaan om 't goed te kunnen bekijken. Zelden kon je iets gewoon "frontaal" bekijken.
Van de vaste collectie in't Mu.ZEE was er ook weinig dat me echt kon bekoren.

Gelukkig was het zonnetje ondertussen van de partij en kon de dag afgesloten worden met een wandelingetje over 't staketsel en een terrasje aan 't Zeezotje....

Bits & Pieces

Ik heb de voorbije weken nog een paar optredens gezien die weinig of geen indruk nalieten: Eagle Seagull, Scott H. Biram, Peggy Sue, Slim Cessna's Autoclub.
Ook een paar die gewoon tegenvielen: ik heb toch moeite met de makkere sound van Archie Bronson Outfit en Roland, Steven De Bruyn & Tony Gyselinck viel gewoon tegen.

Vorige zaterdag ben ik bij wijze van aperitief binnengesukkeld op Tielt Rockt in Schuiferskappele of all places, home of the Dirty Scums. Ik was curieus naar ene Escalier de Tintin. De klank van de micro's was abominabel slecht (blame de public address), maar het gitaarwerk mocht er wezen. Een halfuurke sonic youth getinte rock met leuke ritme veranderingen in 't plaatselijke parochiezaaltje met dito sfeer en aanwezige paardekoppen.

't moet niet altijd den AB zijn om aangenaam te zijn.

Britney

of toch niet helemaal...

Siberië

Geef me je jas
van bont van teddyberen.
Sla je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me tot ik warm word.
Zoen me tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag.
Wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons.

Classic

Spot de klassieker:

The Opposites
Arid
Daan
Amy MacDonald
Scissor Sisters
Mika
The Black Eyed Peas

King of Surf Guitar

My favorite Dick, Dick Dale, was eindelijk nog eens in het land. Na 2 uitgestelde tournees wegens ziekte, was hij er deze keer wel geraakt. 73 jaar jong, kalend met lange haren, maar er zit nog geen sleet op zijn vingervlugheid.

Ondersteund door drums & bas, toverde hij de ene na de andere mooie rif uit zijn gitaar. Daarnaast speelde hij ook nog drums, mondharmonica & trompet (compleet met Louis Amrstrong imitatie). Denderende nummers schudde hij uit zijn mouw ("I don't have list, I get my energy from you, you are my medicine") terwijl hij af en toe uitdagend, stoer, macho in het publiek keek om zich dan met een knipoog om te draaien. Grappig ook dat iemand een bepaald nummer vroeg en hij zei dat ze het al gespeeld hadden, maar dat hij nog wel stukje ging herhalen waarop hij naar de bassist keek en die duidelijk zei "we haven't played it yet". De verwondering op zijn gezicht....

Om maar te zeggen, 't was een feelgood concert. Kwa klassiekers passeerden onder andere "House of the Rising Sun", "Smoke on the Water" en "Louie Louie". Afgesloten werd er met "Misirlou" & vreemde "Star Spangled Banner"

Daarvoor mocht Speelball Jr de zaak opwarmen en ze deden dat voortreffelijk. Zowel muzikaal als met hun go-go girls die in al dan niet sexy lingerie en netkousen al dan niet sexy stonden te dansen op de daarvoor voorziene podia.

Amparo Sanchez

Ietwat bevreesd trok ik donderdagavond richting AB, de halve luisterbeurt van "Tuscon Habana" leerde dat het een rustige soloplaat is, ver weg van het springerige feestgewoel dat Amparanoia bij momenten bracht. Dit gevoel werd nog wat versterkt door de theateropstelling van de AB, allemaal zitjes tot vooraan.

Met "Aqui Estoy" werd er begonnen en 't was meteen duidelijk dat het een avond van mooie muziekjes ging worden. Een zeskoppige band (piano, staande bas, drum (veelal bespeeld met de borsteltjes), cello, trompet (viva cuba/mexico) en electrische gitaar) zorgde voor een verzorgde, afgewerkte sound waarbij vooral de gitaar dwars door alles heen ging en mij af en toe aan Twin Peaks deed denken. Het was even wennen aan de spaanse bindteksten en verhaaltjes, maar de roestige laag op mijn spaans was vlug genoeg weggeblazen om 't nodige te kunnen volgen (de suertes, corazons en amors zijn dan ook niet zo moeilijk te verstaan). Maar mooie muziekjes dus, waarmee je gaandeweg toch meegezogen wordt. Tijdens "La Gata Bajo La Lluvia" had ik zelfs kippenvel. Bij momenten dramatisch gezongen, zoals alleen latina's dat kunnen, meegesleept door de combinatie piano/cello... Prachtig.

Naar het einde toe werd het tempo toch nog ietwat verhoogd en kon ik met zalige glimlach op het gezicht terug naar huis.

Fake

Erfgoeddag vandaag. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar gegidste wandelingen mee te doen rond de markt in de hoop iets nieuws te leren en zien.

Het draaide allemaal rond "echt" en "fake" en het onderscheid of de interpretatie ervan.

Eerste activiteit was rond de legendes/verhalen van Maria van Bourgondië, Jan Breydel en nog een paar van die schone. Paar leuke weetjes (Breydel was de leverancier van vlees, paarden & wapens, maar nam zelf niet deel aan de guldensporenslag), paar nieuwe dingen ontdekt op de huizen & pleinen (tekst op de borduren op 't sint jansplein), maar ik bleef toch wat op mijn honger zitten. Ik had wat 't gevoel dat de gids het allemaal nogal beperkt vertelde.

Tweede activiteit was de "dieren" in het centrum. De beelden van draken, slakken, beren, leeuwen enz... Een korte route was het langs de gemeenplaatsen, maar heel wat dingen gezien waar ik anders overheen keek. Enthousiast verteld ook. De kikkers & pelikanen hebben geen geheimen meer :p

Nummer 3 was een bezoekje aan In/uit om Kimm even een pleziertje te doen. (en ondertussen de nieuwe lekkere Irisch Coffee-ijsje van Da Vinci geproefd).

Vierde tocht was langsheen een 'plakaten'-route waar op een beperkt aantal plaatsen de resultaten stonden van een enquête omtrent oude en nieuwe gebouwen (per functie)... Leuk om de resultaten te zien en zelf ook eens een gokje te wagen om ze in de juist volgorde van oudheid te plaatsen.

Dan begon het helaas te druppelen en ben ik maar richting mijn zetel gegaan.

Ni echt deel van "fake", maar toch wel fake: onze bisschop.

Lou Rhodes

Lou Rhodes heeft een pracht van een stem, mooie liedjes maar 't klinkt allemaal zo slaapverwekkend monotoon en gelijkmatig. Enige afwisseling ware welkom geweest. Gelukkig was't gezelschap aangenaam :p

Kafka Dramatique

Het Toneelhuis|KVS en Olympique Dramatique brachten gister 2 stukken van Kafka, ietwat aan mekaar gebreid.

Het eerste uur werd gevuld door de monoloog "Het Hol" waarin een paranoïde eenzaat de inrichting van zijn "woonst" uitlegt met bijhorende voor/na-delen. Het werd gebracht in het pikkedonker met een eenzaam spotje op een mol-achtige figuur die zijn verhaal deed en metzijn handbewegingen wat ruisende geluiden aanstuurt. Een sobere opzet die wel werkte, maar een uur was toch lang... Het hoe & waarom wordt niet duidelijk, hoeft ook niet en is goed voer om een leuk boompje over op te zetten in één of andere bruine kroeg achteraf.

Met heel wat gerateld valt het doek dan naar beneden, verlicht een fel licht een "raar" bouwsel, dat heel wat kabaal maakt. Het moet een (al dan niet barbaars) executietuig voorstellen en is het werkelijke hoofdpersonage van het tweede uur. "In de strafkolonie" heet het tweede deel, alwaar iemand voor een 'futiliteit' zonder echte vorm van proces ter dood veroordeeld is en een toerist de executie mag bijwonen. Hij mag/moet oordelen over de fantastische machine (aldus de ene officier) en het waardig gebruik ervan, die bij de commandant moet verdedigd worden.

Mij doet het wat denken aan de guillotine die als mensvriendelijk alternatief ontworpen is om de beul met botte bijl te vervangen. Opnieuw leuk voer om even op door te bomen, maar op het toneel werd het nogal statisch en slaafs gebracht. Enige dynamiek & knipoog ontbraken toch.

Wel leuk dat het boekje met de teksten gratis te verkrijgen was... kwestie van het boompje te stutten met de juiste uitspraken.:p

John Butler Trio

September 2007 was het, op LeffingeLeuren. De laatste keer dat ik compleet weggeblazen was door wat er op het podium gebeurde. Kiekevel tot en met. John Butler Trio was de schuldige.

Zondag waren de mannen in de AB, maar de magie ontbrak (niet helemaal) en ze zijn er in geslaagd hun bis "Funky Tonight" helemaal te verkloten waardoor ik toch redelijk ontgoocheld de te lange treinreis naar huis zat te pruilen.

Het begon allemaal mooi met de opener 'Used to get High' en 'Better Man' redelijk vroeg in de set. De nieuwe nummers pasten naadloos naast het oudere werk. Vooral "Revolution" bleef hangen ("It has Evolution in it"). Vooral het tweede halfuur was echt weer serieus de moeite. Toen speelde JB enkele nummers solo, of minimaal geruggesteund. Het echte waaaaaaaaaauwwwwwww-effect van op LL was er niet, maar hij deed ook mindere spectaculaire dingen, maar dat gaf niet, ik stond nog steeds een big smile te genieten. Zeker toen die 2 vrouwen voor ons kwamen staan swingen. :p

Daarna ging het jammer genoeg wat richting de afgrond. De vele opendoekjes die drummer kreeg begonnen te storen. Ruimte in de nummers voor wat improvisatie en gesoleer is best leuk, maar hoeft daarna dan nog een 'solo' van 5 minuten? Hoeven al die goedkope 'nazang'-momenten ("eio !") en hoeven die dan nog es hernomen worden tijdens die drumsolo?

Tijdens mijn favorite nummer "Funky Tonight" werd dan nog eens een bassolo getrokken en gerekt totdat het toch weer een percussie moment was. Ronduit vervelend dan nog.

Aldus eindigde het toch nog op valse & wrange noot.

Freek

Enigszinds bevreesd, anderzijds razend benieuwd wat de show van Freek de Jonge gister ging brengen. De prekende zeur of de scherpe, maatschappij kritische beeldenstormer. Geen van beide dus, 't was de chansonier. De liedjes van zijn nieuwe cd, veelal gebaseerd op zijn "idolen" al maakt hij het zich wat makkelijk om "ben ik te min" en soortelijke liedjes wat te parafraseren in zijn eigen teksten om toch maar duidelijker te maken om wie het gaat.

Zijn bindteksten, stand up stukjes eigenlijk waren veelal open doelen, aangepast aan België/Vlaanderen aangepast aan de actualiteit: stukje Dick, stukje Haiku Herman, stukje Pfaffs, ... Ik vond het allemaal wat te makkelijk, al waren sommige liedjes wel goed.

Maar muzikaal komt hij niet eens aan de enkels van die andere helft van Neerlands Hoop.