De Standaard heeft verschillende nieuwsbrieven: krantenkoppen, ochtendupdate, middagupdate enz....allemaal mogelijk maar op den duur zit je mailbox vol met allerlei versies van hetzelfde. Vandaar dat ik enkel de "krantenkoppen" versie liet binnenkomen
Nu is het sinds enige tijd zo dat als je doorklikt, je niet meer het artikel te zien krijgt, maar titel en de mogelijkheid om een e-abo te kopen om het artikel te lezen...
Ik vond het nogal raar temeer sommige van die artikels wel gewoon via de site te lezen zijn. Verder geprul bracht me op de 'ochtendupdate' via dewelke ik wel gewoon kan doorklikken en het artikel kan lezen...
Kwestie van consequent te zijn, temeer de nieuwsbrieven niet zoveel verschillen van elkaar... Ze hebben nog werk bij DS.
Los daarvan, ik begrijp dat ze hun site betalend willen maken om inkomsten te genereren om hun journalisten edm van te betalen. Maar zolang (min of meer) dezelfde informatie op andere sites gratis te vinden is, lijkt het me weinig zinvol om het op deze manier te doen.
ps. 't voorbeeld artikel is natuurlijk volledig willeurig gekozen.
Kneist (bis)
Gister voor de tweede en laatste keer dit jaar naar 't Heldenplein getrokken. 't was alsof het in de sterren geschreven stond, samen met de eerste noten van De Kreuners vielen de eerste regendruppels en die stopten pas met vallen toen die mannen een nummer van Tröckner Kecks speelden, als voorlaatste nummer van hun set (bissen daargelaten). De eerste "vlaamse rockers" stonden strak in het pak op het podium, speelden hun klassiekers, deden hun ding, probeerden grappig te zijn, maar behalve wat herinneringen bij nummers van hen, raken ze mij niet. Ze sloten af met 'Maak me wakker voor je gaat".... Veelbetekend, net als die regen.
Daarna was het tijd voor Canned Heat, in vroegere dagen ook op Woodstock '69. Een deel van het publiek was ondertussen al verdwenen en een ander deel was aan het babbelen geslagen. Ook de mannen van het geluid hadden duidelijk minder interesse want de volumeknop werd serieus naar beneden gehaald (iets wat me maandag ook al opgevallen was, 't verschil tussen de ene & andere groep is enorm). Ze begonnen meteen met "Going Up The Country" en eindigden met "On The Road Again". Daartussen speelden ze een zeer bluesy set. Rustig weg, maar gedreven,leuke rifjes, maar helemaal aanslaan deden ze niet. Ik vond het in elk geval een uiterst genietbaar optreden.
Daarna was het tijd voor Canned Heat, in vroegere dagen ook op Woodstock '69. Een deel van het publiek was ondertussen al verdwenen en een ander deel was aan het babbelen geslagen. Ook de mannen van het geluid hadden duidelijk minder interesse want de volumeknop werd serieus naar beneden gehaald (iets wat me maandag ook al opgevallen was, 't verschil tussen de ene & andere groep is enorm). Ze begonnen meteen met "Going Up The Country" en eindigden met "On The Road Again". Daartussen speelden ze een zeer bluesy set. Rustig weg, maar gedreven,leuke rifjes, maar helemaal aanslaan deden ze niet. Ik vond het in elk geval een uiterst genietbaar optreden.
Kneist
Een lekker warme ondergaand zonnetje, een plaatsje op de muur van het Heldenplein en een drankske met een stier op in de hand. Helemaal klaar om te genieten van wat zou volgen. Maar geen van de bands slaagde erin een grote indruk te maken. Maudlin klonk redelijk tot er ene zijn keel opentrok en 't verzandde daarna in nogal wat gerommel. Roadburg was stukken beter maar nogal braafjes. Van Team William had ik gehoord dat ze er life nogal tegenaan gingen. Als dat betekent dat de toetsenist af en toe een rondje loopt op het podium,oke dan, maar mijn verwachtingen waren hier te hoog. Jasper Erkens viel eigenlijk wat mee. Vooral het openingsnummer was heel goed, maar lang kon hij de aandacht niet houden, ondanks een eigen versie van "Papillon".
Een kleine muzikale tegenvaller, al heeft het leuke gezelschap van 't barmeisje veel goed gemaakt.
Een kleine muzikale tegenvaller, al heeft het leuke gezelschap van 't barmeisje veel goed gemaakt.
Cactusje
De laatste slapers krijg ik maar moeilijk uit mijn ogen na een alweer gezellig Cactusfestival. Muzikaal heb ik minder meegepikt dan andere jaren wegens een ietwat grotere drukte aan de bar en andere gezellige bezigheden...
't Begon vrijdag met I Am Kloot, goeie songs, maar ze bleven me iets teveel op hetzelfde trage ritme kabbelen waardoor na een tijdje de verveling wat toesloeg. Ghinzu bevestigde het goede dat ze eind vorig jaar in't Ma/Z lieten zien. Ook David Gray bevestigde wat hij in januari in de AB deed, fantastisch beginnen, dan een enorme dip om dan weer super te eindigen. Ik verdenk er hem zelfs van dat de setlist identiek was.
Zaterdag liep het al vroeg storm voor een goede Balthazar. Little Dragon zorgde voor prima achtergrond muziek terwijl we aan onze eerste apero begonnen in onze loungebar (lange bar verantwoordelijken only)(José James deed hetzelfde tijdens de tweede apero). Black Mountain klonk fantastisch. Veel Led Zep-achtige dingen met wat keyboards erover heen, zonder echt hard te klinken. Zalig ! Balkan Beat Box waren de eersten om de wei echt in vuur en vlam te zetten. Parties everywhere met hun balkan meets rap meets ambiance. K's Choice bracht een makke set. Elvis Costello begon prachtig en eindigde evenzo, helaas zette iemand tussendoor de hemelsluizen open waardoor in onze bartent de muziek niet meer te horen was door het gekakel van de schuilende medemens. God bestaat niet, dat is duidelijk. Jamie Lidell bracht een bij wijlen fantastische set, altijd opzwepend en meeslepend, maar die techno-uitstapejs hoefden niet voor mij.
De zondag begon bij met Fiction Plane, zoon van sting. Ziet eruit als, klinkt bij momenten als de papa en speelt snedig gelijk de police in hun goeie dagen. Verdienstelijk optreden! John Spencer was iets minder hard en rauw dan verwacht maar ik kon die rockabilly wel smaken. Wat een gitarist trouwens ! Tijdens Tori Amos heb ik me toch laten verleiden om richting de technische dienst te slenteren om het einde van de voetbalfinale mee te maken. 60 man gekluisterd rond een klein draagbaar tv'tje terwijl 30 meter verder, schuin voor ons, een al bij al rustige set gebracht werd. 't was moeilijk om bij cruciale fases de stilte te bewaren. Geen idee trouwens waarom ze de vele covers bracht (Teen Spirit, Personal Jesus en nog een paar). Maar dank zij Iniesta kwam er een einde aan het gesteek en geplaag tussen Alex van Maes en mezelf. Hij mocht zijn oranje vlag & zelfgemaakt "holland wk kampioen" gebruiken om zijn tranen te drogen :) Mocht voetbal hem nu nog iets kunnen schelen, niet dus. Net als vorig jaar was het beste van het festival ook het laatste. Macy Gray is terug en hoe ! Klok van een stem, 2 volslanke backingvocalistes met klokken van stemmen. Fantastische sfeervolle en goede muziek. 't werd alweer een enorm afscheidfeestje (ook hier, waarom die covers? oa Creep).
tot volgende jaar @LangeBar@Cactusfestival@dorstigenlaven.
't Begon vrijdag met I Am Kloot, goeie songs, maar ze bleven me iets teveel op hetzelfde trage ritme kabbelen waardoor na een tijdje de verveling wat toesloeg. Ghinzu bevestigde het goede dat ze eind vorig jaar in't Ma/Z lieten zien. Ook David Gray bevestigde wat hij in januari in de AB deed, fantastisch beginnen, dan een enorme dip om dan weer super te eindigen. Ik verdenk er hem zelfs van dat de setlist identiek was.
Zaterdag liep het al vroeg storm voor een goede Balthazar. Little Dragon zorgde voor prima achtergrond muziek terwijl we aan onze eerste apero begonnen in onze loungebar (lange bar verantwoordelijken only)(José James deed hetzelfde tijdens de tweede apero). Black Mountain klonk fantastisch. Veel Led Zep-achtige dingen met wat keyboards erover heen, zonder echt hard te klinken. Zalig ! Balkan Beat Box waren de eersten om de wei echt in vuur en vlam te zetten. Parties everywhere met hun balkan meets rap meets ambiance. K's Choice bracht een makke set. Elvis Costello begon prachtig en eindigde evenzo, helaas zette iemand tussendoor de hemelsluizen open waardoor in onze bartent de muziek niet meer te horen was door het gekakel van de schuilende medemens. God bestaat niet, dat is duidelijk. Jamie Lidell bracht een bij wijlen fantastische set, altijd opzwepend en meeslepend, maar die techno-uitstapejs hoefden niet voor mij.
De zondag begon bij met Fiction Plane, zoon van sting. Ziet eruit als, klinkt bij momenten als de papa en speelt snedig gelijk de police in hun goeie dagen. Verdienstelijk optreden! John Spencer was iets minder hard en rauw dan verwacht maar ik kon die rockabilly wel smaken. Wat een gitarist trouwens ! Tijdens Tori Amos heb ik me toch laten verleiden om richting de technische dienst te slenteren om het einde van de voetbalfinale mee te maken. 60 man gekluisterd rond een klein draagbaar tv'tje terwijl 30 meter verder, schuin voor ons, een al bij al rustige set gebracht werd. 't was moeilijk om bij cruciale fases de stilte te bewaren. Geen idee trouwens waarom ze de vele covers bracht (Teen Spirit, Personal Jesus en nog een paar). Maar dank zij Iniesta kwam er een einde aan het gesteek en geplaag tussen Alex van Maes en mezelf. Hij mocht zijn oranje vlag & zelfgemaakt "holland wk kampioen" gebruiken om zijn tranen te drogen :) Mocht voetbal hem nu nog iets kunnen schelen, niet dus. Net als vorig jaar was het beste van het festival ook het laatste. Macy Gray is terug en hoe ! Klok van een stem, 2 volslanke backingvocalistes met klokken van stemmen. Fantastische sfeervolle en goede muziek. 't werd alweer een enorm afscheidfeestje (ook hier, waarom die covers? oa Creep).
tot volgende jaar @LangeBar@Cactusfestival@dorstigenlaven.
Wereldkampioen
Octopus Paul voorspelt blijkbaar in Duitsland al tijdje correct de uitslagen van de wedstrijden op het WK. Die van de Mannschaft toch. Nu is er volgens mij toch wat verwarring:
Op de site van de standaard: Octopus Paul orakelt: Spanje wordt wereldkampioen
Bij GvA staat er: Octopus Paul voorspelt: Oranje wereldkampioen
Zijn die van woestijnvis weer bezig?
Op de site van de standaard: Octopus Paul orakelt: Spanje wordt wereldkampioen
Bij GvA staat er: Octopus Paul voorspelt: Oranje wereldkampioen
Zijn die van woestijnvis weer bezig?
Pizza !
Alweer een ervaring rijker...
Gister eens geprobeerd om een on-line pizza te bestellen via just-eat.be. Niet echt vlotjes verlopen, al kon het slechter.
Rond 20u30 hadden we braafjes de bestelling doorgegeven en hadden bevestiging gekregen en leveruur van een zaak in de Oostendse Steenweg. Het duurde iets langer dan die 90 seconden, maar ze was er. De bevestiging he. 21u10 Telefoon gaat. Iemand van die site om te zeggen dat er "iets" fout gelopen was en die zaak niet open was. Wat gepalaver over hoe het kon dat ik toch wel een bevestiging ontvangen had, heb ik toch een kortingbon gekregen.
Ondertussen was het 21u30 en begon het serieus te knagen. Dan maar tegen onze goesting aangelogd bij pizza-hut, vlot besteld, bevestiging ontvangen. Klaar! Om 5 minuten later telefoon te krijgen om te zeggen dat er enkel afgehaald kon worden en niet meer thuis bezorgd. Grrrrrr!
Optie 3 dan maar. Domino's Pizza. Gebeld, niet meer on-line. Besteld en binnen het half uur geleverd. 't heeft zelfs gesmaakt :p
Gister eens geprobeerd om een on-line pizza te bestellen via just-eat.be. Niet echt vlotjes verlopen, al kon het slechter.
Rond 20u30 hadden we braafjes de bestelling doorgegeven en hadden bevestiging gekregen en leveruur van een zaak in de Oostendse Steenweg. Het duurde iets langer dan die 90 seconden, maar ze was er. De bevestiging he. 21u10 Telefoon gaat. Iemand van die site om te zeggen dat er "iets" fout gelopen was en die zaak niet open was. Wat gepalaver over hoe het kon dat ik toch wel een bevestiging ontvangen had, heb ik toch een kortingbon gekregen.
Ondertussen was het 21u30 en begon het serieus te knagen. Dan maar tegen onze goesting aangelogd bij pizza-hut, vlot besteld, bevestiging ontvangen. Klaar! Om 5 minuten later telefoon te krijgen om te zeggen dat er enkel afgehaald kon worden en niet meer thuis bezorgd. Grrrrrr!
Optie 3 dan maar. Domino's Pizza. Gebeld, niet meer on-line. Besteld en binnen het half uur geleverd. 't heeft zelfs gesmaakt :p
Arras
Gezien in vorige weekend nog op reis was, en ik daardoor niet op Couleur Café kon zijn, begon mijn festivalseizoen in Arras. Dichterbij, beter te bereiken en goedkoper dan Werchter, al zijn het dezelfde broodheren. Maar Pearl Jam kwam en Phoenix en Ben Harper waren er ook. Goed genoeg zou ik zo zeggen. Al had ik mijn tickets al in december gekocht enkel en alleen omdat PJ kwam.
Het begon wel met wat spanning: wat gaat het weer doen? De rit naar ginder was nat, terplaatse bleef het droog. Er volgde een ontgoocheling: drankkeuze was beperkt tot cola, fanta, nestea en bah heineken" bah.
Wat volgde was gelukkig stukken beter. Phoenix speelde een voortreffelijke set met één dieptepunt ergens halvewege toen ze wat instrumentaal en minimalistisch aan het pingelen gingen, maar voor de rest strakke set, die moeiteloos iedereen meesleepte. 'Lizstomania', 'If I ever feel better' en natuurlijk 'everything is everything' als hoogtepunten.
Daarna kwam er een frans fenomeen 'M' genaamd, dat we als vlaming zo vlug mogelijk vergeten. Ergens iets tussen een janettenshow en vogelshow maar dan in de vorm van wat met wat geweld een rockopera kan genoemd worden. In elk geval viel het op dat aan de 'green room' en omgeving de voertaal overduidelijk vlaams was en er ook heeeeel wat bekende gezichten waren. Altijd leuk op een festival :p
Ietwat bevreesd gingen we terug richting 't hoofdpodium voor Ben Harper. Zijn passage op Couleur Café vond ik gewoon slecht. Gelukkig was het deze keer vanaf de eerste song duidelijk dat het deze keer anders ging zijn. Solo, op slide begon hij met een instrumentaal pareltje dat daarna overging in 'Lifeline' (Life is too short to wonder Who's gonna make the next move And will it slowly pull you under When you've always got something to prove I don't want to wait a lifetime Yours or mine)en het bleef maar crescendo gaan. Zijn stem ging af en toe wat verloren in het andere geweld, maar beklijvend was het zeker. Een ander hoogtepunt was 'under pressure' gebracht met ene Eddie Vedder. (let op het stemverschil)
en toen daalden de goden neer uit de hemel voor amper anderhalfuur rock & roll zoals het hoort te zijn. Snedige riffs, een brulboei en meezingers van begin tot eind. Kippenvel op verschillende momenten (en 't was niet van de kou). 'Given to Fly', 'Corduory', 'Even Flow' het ene hoogtepunt na het andere. Ben Harper deed mee op 'Red Mosquito' en dan ging het helemaal over de top: 'Jeremy', 'Black', 'The Fixer', 'Alive' & 'Baba O'Riley - Teenage Wasteland'. Een zeurder zal zeggen dat hij niet helemaal bij stem was, en dat er wat veel gitaarsolowerk in zat en dat Eddie zeg best niet meer aan Frans spreken zou wagen, maar deren deed het niet. Handsdown Gig of the Year ! Laatste nummer was 'Yellow Ledbetter' en weg waren die Fransen. Encores hebben ze precies nog niet van gehoord.
Verbijsterd stonden we daar nog, ready for more. Maar opdracht volbracht, de persoon naast mij stond daar, met een gelukzalige glimlach. Een gelukkige verjaardag !
Het begon wel met wat spanning: wat gaat het weer doen? De rit naar ginder was nat, terplaatse bleef het droog. Er volgde een ontgoocheling: drankkeuze was beperkt tot cola, fanta, nestea en bah heineken" bah.
Wat volgde was gelukkig stukken beter. Phoenix speelde een voortreffelijke set met één dieptepunt ergens halvewege toen ze wat instrumentaal en minimalistisch aan het pingelen gingen, maar voor de rest strakke set, die moeiteloos iedereen meesleepte. 'Lizstomania', 'If I ever feel better' en natuurlijk 'everything is everything' als hoogtepunten.
Daarna kwam er een frans fenomeen 'M' genaamd, dat we als vlaming zo vlug mogelijk vergeten. Ergens iets tussen een janettenshow en vogelshow maar dan in de vorm van wat met wat geweld een rockopera kan genoemd worden. In elk geval viel het op dat aan de 'green room' en omgeving de voertaal overduidelijk vlaams was en er ook heeeeel wat bekende gezichten waren. Altijd leuk op een festival :p
Ietwat bevreesd gingen we terug richting 't hoofdpodium voor Ben Harper. Zijn passage op Couleur Café vond ik gewoon slecht. Gelukkig was het deze keer vanaf de eerste song duidelijk dat het deze keer anders ging zijn. Solo, op slide begon hij met een instrumentaal pareltje dat daarna overging in 'Lifeline' (Life is too short to wonder Who's gonna make the next move And will it slowly pull you under When you've always got something to prove I don't want to wait a lifetime Yours or mine)en het bleef maar crescendo gaan. Zijn stem ging af en toe wat verloren in het andere geweld, maar beklijvend was het zeker. Een ander hoogtepunt was 'under pressure' gebracht met ene Eddie Vedder. (let op het stemverschil)
en toen daalden de goden neer uit de hemel voor amper anderhalfuur rock & roll zoals het hoort te zijn. Snedige riffs, een brulboei en meezingers van begin tot eind. Kippenvel op verschillende momenten (en 't was niet van de kou). 'Given to Fly', 'Corduory', 'Even Flow' het ene hoogtepunt na het andere. Ben Harper deed mee op 'Red Mosquito' en dan ging het helemaal over de top: 'Jeremy', 'Black', 'The Fixer', 'Alive' & 'Baba O'Riley - Teenage Wasteland'. Een zeurder zal zeggen dat hij niet helemaal bij stem was, en dat er wat veel gitaarsolowerk in zat en dat Eddie zeg best niet meer aan Frans spreken zou wagen, maar deren deed het niet. Handsdown Gig of the Year ! Laatste nummer was 'Yellow Ledbetter' en weg waren die Fransen. Encores hebben ze precies nog niet van gehoord.
Verbijsterd stonden we daar nog, ready for more. Maar opdracht volbracht, de persoon naast mij stond daar, met een gelukzalige glimlach. Een gelukkige verjaardag !
Abonneren op:
Posts (Atom)